De laatste wedstrijd was in Elburg tegen Caïssa.

Zij zijn al kampioen en wij kunnen niet meer degraderen. Het was dus een wedstrijd “om des keizers baard”.

Onze drie best scorende leden waren er niet, zodat we met evenzovele invallers de strijd moesten aanbinden.

Het was te verwachten dat onze tegenstanders, over het algemeen, sterker zouden zijn dan wij. Dat kwam uit ook, want bijna iedereen verloor: Wim van den Born, Jan Marten Otterman, Gerard van Bussel, Tabe Riedstra en Herco Goedkoop.

Alleen Rien Rietberg slaagde erin de eer te redden met een knappe overwinning.

Zo won Caïssa met 5 – 1.

Pegasus 3

Persoonlijke resultaten (eindstand):

Wim van den Born

Afgelopen vrijdag moesten wij tegen DoDO in Putten. Bijtijds was ik reeds bezig mensen te porren voor deze avond, altijd moeilijk een vrijdagavond. Enfin, hier een verslag.

Johan Valk kon niet op deze avond, Hans de Vries moest helaas ook afhaken en na veel moeite bleek dat we geen invallers konden krijgen. Dus met 4 man naar Putten. Stand aan het begin van de wedstrijd 2-0 voor de Puttenaren. De eerste 2 borden lieten we onbezet, Michiel aan het derde, Herman Schreurs aan het vierde, Huub Dijk aan het vijfde en ik zelf aan het zesde.

Michiel speelde subliem en haalde al gauw een kwaliteitwinst en een pion, daarna was het voor Michiel slechts een kwestie van rustig afmaken. Dat was 2-1.

Ondergetekende speelde met zwart tegen een zeer ambitieuze jongeman en met een opening zoals Hans de Vries vaak speelt, b4. Ik moest alle zeilen bij zetten en wist uiteindelijk na het afruilen van diverse stukken, een toren tegen een paard te veroveren. Hiermee kwam de zaak echter behoorlijk op slot te staan en mijn tegenstander boodt remise aan, gezien de stand op de beide andere borden dacht, maar doen. 2 1/2 – 1 1/2.

Herman stond benauwd, maar dat vindt hij wel prettig spelen. Een remise zat er zeker in, wellicht zelfs winst. Helaas na het afruilen van de meeste stukken kwam Herman net een tempo tekort anders had hij zeker nog gewonnen! Remise, dus 3 – 2.

Nu lag het bij Huub, hij stond beter, een pionnetje meer en een niet onaardige stelling. Huub hield de spanning er in en pas toen het al bijna 12 uur was streek zijn tegenstander de vlag en Huub bracht hiermee de stand op 3 – 3!!!

Hiermee zij we waarschijnlijk gevrijwaard voor degradatie.

Frans de Groot

Lelystad speelt op vrijdagavond en dan kan niet iedereen. Bovendien waren Dick en Jan verhinderd op 18 februari.
Gelukkig konden zij hun partijen een week eerder spelen.
Dat hadden ze fantastisch gedaan, want zowel Dick Pons aan bord 3 als Jan Stegeman aan bord 5 wonnen hun partijen.
Zo kon de rest met een voorsprong van 2 punten beginnen.
Om tactische redenen speelde Jan Marten Otterman aan bord 2. Na het weggeven van een stuk verloor hij.
Invaller Piet van der Wal zat achter bord 6 en won zijn partij, nadat zijn tegenstander ervan overtuigd was dat hij een stuk zou verliezen.
Ook Wim van den Born aan bord 4 won zijn partij. Hij had 2 sterke paarden die eerst 2 pionnen veroverden. Daarna werd de tegenstander verleid een paard te slaan. Toen hij dat gedaan had, volgde een paardvork en de dame ging verloren. De partij was afgelopen.
Invaller Tabe Riedstra verweerde zich kranig aan bord 1. Hij slaagde er niet in, uit de bijna gelijke stand, nog remise te halen.
Zo werd de eindstand 4 – 2 voor ons.

Vanavond verblijdde Reinoud mij met het volgende verslag van de wedstrijd van het eerste tegen Nunspeet, maandag 14 februari. Weliswaar door een Nunspeter geschreven, toch een perfect verslag. De bordbezetting was:

1. Erik van den Eijkel - Eile Dam          1/2
2. Henk Mondria        - Menno ter Braak   1-0
3. Jan Nederpel        - Bernard Holtrop   1/2
4. Gerard van Dorth    - Reinoud Prins     1-0
5. Herman Warntjes     - Hedzer Terpstra   0-1
6. Henk Straling       - Piet van der Wal  1-0
7. Jean Paul van Dijk  - Huub Dijk         0-1
8. Gerrit van Aalderen - Frans de Groot    1/2

Verder laat ik het woord aan de schrijver uit Nunspeet.
Bernard Holtrop. (Met dank aan Reinoud Prins)

Verslag van de thuiswedstrijd tegen Pegasus Zwolle

NUNSPEET – Een van de laatste drie wedstrijden moest worden gewonnen om te ontkomen aan het degradatiespook. Bij de eerste ervan was het gelukkig al raak: De Nunspeetse schakers wonnen van Pegasus uit Zwolle weliswaar nipt, maar toch….ze wonnen en stelden hun plek in de klasse 2A van de OSBO daardoor voor het volgend seizoen veilig.

Erik van den Eijkel bezette traditiegetrouw het eerste bord en met zwart spelend koos hij voor een Siciliaanse opening , waaruit hij toch met een enigszins gedrongen stelling te voorschijn kwam. Om ruimte te krijgen en het centrum van Wit op te lossen ruilde hij in het middenspel nogal wat stukken af en toen daarna ook de 4 torens van het bord verdwenen, hadden beiden nog hun dames met 2 lichte stukken en enkele pionnen over. Om Van den Eijkel niet in zijn spel te laten komen forceerde Wit tenslotte een dameruil, waarna een remisestelling op het bord kwam. De heren kwamen toen overeen het punt te delen.

Henk Mondria was aan bord 2 bijzonder goed op dreef. Hij kwam met wit heel goed uit een onregelmatige opening en kreeg een gedekte vrijpion op c6. Daarbij had zijn tegenstander een slechte loper en hijzelf een goede en alles overziende stond hij op de 20^ste zet al gewonnen. Toen deed hij echter enkele minder succesvolle zetten en raakte hij al zijn voordeel weer kwijt, maar gelukkig brak voor hem een betere periode aan en kon hij met een combinatie, die over het hoofd werden gezien, materiaal winnen. Toen zijn tegenstander ook nog een blunder maakte, kreeg Mondria de witte vlag te zien.

Bord 3 werd bezet door Jan Nederpel, die bij de OSBO-wedstrijden na zijn verhuizing naar Zwolle nog steeds als een trouw lid zijn uiterste best doet om Nunspeet te helpen winnen. Hij kwam prima uit de opening, kreeg een heel goede aanval ook materieel gezien stond hij er goed voor maar toch ontwikkelde zich op het bord gaandeweg een stelling, die weinig winstperspectief bood. Daarom werd remise overeengekomen.

Gerard van Dorth speelde aan bord 4 met wit en ging met een aardige stelling en een pion voorsprong het middenspel in. In die fase van de partij schatte hij echter een afwikkeling naar een nog betere stelling niet goed in met als gevolg, dat zijn tegenstander een sterk loperpaar kreeg en hijzelf in de verdrukking kwam te staan. Hij zag zich op dat moment genoodzaakt een pion te op te offeren om meer ontwikkelingskansen te krijgen. Toen puntje bij paaltje kwam stond de Nunspeter in het eindspel slechter, hoewel een overwinning voor de ander er niet zo uitgesproken in zat. Toen zag Van Dorth, die er wel vaker blijkt van geeft een slimme schaker te zijn, een leuke afwikkeling. Hij bood Zwart aan zijn loper tegen een paard te ruilen, maar die wilde zijn stuk graag houden. Hij zag daarbij echter een matdreiging over het hoofd en dat was het begin van het einde. Hij moest het gevaar het hoofd bieden, maar hij raakte verzwakt. Hij zou nog een half punt in de wacht hebben kunnen slepen, als hij de mogelijkheid tot eeuwig schaak had aangegrepen, maar hij zag die niet. Zo haalde Van Dorth een belangrijk punt voor zijn team binnen.

Aan bord 5 speelde Herman Warntjes een goede partij. Toen zijn team al gewonnen had, bood hij direct remise aan, maar zijn tegenstander weigerde, want deze zag toch nog wat mogelijkheden, temeer omdat Warntjes al veel tijd verbruikt had, iets dat hem nog nooit was overkomen! Hij had daar dan ook geen ervaring mee en hij verloor wegens tijdoverschrijding.

Aan het volgende bord kwam Henk Straling met wit zo goed uit de opening, dat de partij eigenlijk al op de 9^de zet beslist had kunnen zijn. Hij zag echter het klassieke loperoffer op f7, dat minimaal de kwaliteit, een toren tegen een loper zou opleveren. Nu werd een vergeefse aanval via de h-lijn ingezet. Zwart kon zich na de afruil van een aantal stukken van de druk ontdoen en het initiatief overnemen. Toch werd hij in het late middenspel verrast door een paardoffer, dat binnen enkele zetten leidde tot een snelle en beslissende koningsaanval, mede met behulp van de inmiddels ver opgerukte h-pion.

Jean Paul van Dijk liet het deze wedstrijd afweten. De anders zo succesrijke jongste speler kwam wel aardig maar niet geweldig uit de opening en kwam door de opmars van 2 witte centrumpionnen gedrukt te staan. Door een af en toe te snel spel met hier en daar een foutje kwam hij in materiaal achter te staan wat leidde tot verlies van de partij.

Aan het laatste bord verschafte Gerrit van Aalderen zich in de opening veel aanvalskansen, die vervolgens allemaal om zeep werden geholpen. Het verloop van de partij kenmerkte zich door ingewikkelde stellingen met in het eindspel een algehele afruil van stukken. De remise, die zijn tegenstander hem aanbood, accepteerde hij in de wetenschap, dat beide teams tot op dat ogenblik de stand in evenwicht hielden.

De overwinning was voor de zoveelste maal er een met het kleinst mogelijke verschil (4½-3½), maar van cruciaal belang voor het behoud van een plaats in klasse 2A van de OSBO.

Op 11 januari speelde ons eerste team de 4de OSBO-ronde thuis tegen Meppel 2. Meppel 2 had tot nog toe niets verloren. Ons eerste al twee. Maar omdat het schaakbord vierkant is werd de strijd onbevangen gestart met een “kiek’n wat’t wordt”-instelling. (Beter gezegd: “Wy sjoche it wol.” – de meerderheid van ons team bestond vanavond uit Friezen.)

Het eerste spektakel van de avond speelde zich af aan bord acht. Hedzer Terpstra zag zich na een complex middenspel geconfronteerd met een Loper-Loper eindspel met twee pionnen minder tegen de heer Pauptit. Met subtiele zetjes kreeg hij het toch voor elkaar om de partij met remise te beeindigen. Aan het eind van de avond zou blijken hoe belangrijk deze remise zou zijn.

Aan het vierde bord zette ondergetekende zijn partij tegen de Koningsindische verdediging van Bas van der Zwaag niet goed op en kreeg aldoende druk te verduren op de Damevleugel. Nadat hij een paar finesses overzien had, ging deze partij te snel verloren. (0.5-1,5)

Niet heel veel later volgde het neerleggen van de Koning door invaller Piet van der Wal aan het zevende bord. (0,5-2,5)

Een blik over de nog spelende borden deed het vermoeden rijzen dat er een grote afstraffing op stapel stond. De partijen van Krine, Menno en Reinoud – resp. aan het eerste, vijfde en zesde bord spelend – leken alledrie minder te staan. Alleen de partijen van Eile en Gerwin aan het tweede en derde bord leken in evenwicht te zijn. Een grote nederlaag dreigde dus.

De prognose bleef nog in stand nadat Gerwin en zijn tegenstander remise overeenkwamen. (1-3), maar hierna keerden de kansen drastisch.

De tegenstander van Menno blunderde een Dame weg (2-3), en Reinoud kreeg een doorslaande aanval zodat zijn gedesillusioneerd de partij gewonnen gaf (3-3).

Aan de eerste twee borden werd nog gespeeld en het oordeel van beide partijen was nu een stuk optimistischer. De druk waaraan de stelling van Krine voortdurend bloot had gestaan, was aanmerkelijk minder geworden en ook de stelling van Eile oogde zeer gezond. Beide partijen duurden tot aan de tijdnood-fase waarin Eile een winnende vrijpion creeerde en inderdaad won. Een paar seconden later kwam Krine remise overeen met zijn tegenstander. Een (ietwat gelukkige) overwinning van 4,5-3,5 dus.

Het geluk dat we deze keer hadden maakte de pech die we de vorige keer tegen het ZSG hadden weer goed.
Overigens hulde aan Krine Faber, Eile Dam en Reinoud Prins die dit geluk afdwongen.

Nog even op een rijtje:

1. Krine Faber      0,5
2. Eile Dam         1,0
3. Gerwin vd Belt   0,5
4. Bernard Holtrop  0,0
5. Menno ter Braak  1,0
6. Reinoud Prins    1,0
7. Piet van der Wal 0,0
8. Hedzer Terpstra  0,5

Bernard Holtrop

Het derde team trof een vrijwel gelijke tegenstander. Geen enkele partij was vroeg afgelopen. In een periode van 10 minuten (van 22.20 – 22.30 uur) kwamen vier partijen tot hun eind.
Jan Stegeman won aan bord 6 en Jan Marten Otterman speelde remise aan bord 5.
Even later zette Hans Schuilenburg aan bord 1 zijn tegenstander mat. Hans had nog nauwelijks bedenktijd verbruikt, terwijl zijn tegenstander al in tijdnood verkeerde.
Aan bord 3 verloor Dick Pons zijn partij.
Een uur later moest Gerard van Bussel zijn partij aan bord 4 opgeven en was de stand weer gelijk.
Restte nog de partij aan bord 2 van Wim van den Born. Hoewel Wim meer tijd had dan zijn tegenstander, was de situatie op het bord zodanig, dat nog van alles mogelijk was.
Om het zekere voor het onzekere te nemen werd remise overeen gekomen. Zo werd de eindstand bepaald op 3 – 3.

Op vrijdagavond 10 december werd de wedstrijd ZSG 2 – Pegasus 1 in het Denksportcentrum aan de Venestraat gespeeld. Onze gastheren delen op vrijdagavond deze zaal met Familieschaak en afgezien van een enkel mobieltje dat daar soms afgaat is dit een lokatie waar het goed toeven is.

Er waren al twee wedstrijden vooruit gespeeld. De partij aan het zevende bord Terpstra tegen Webbink 0-1. Dit was gelijk al de eerste suprise die uitgedeeld werd. Want hoewel ik de partij zelf niet precies gevolgd heb, zijn er meerdere mensen die weten te vertellen dat Hedzer gewonnen had gestaan.

Dinsdagavond speelden Gerwin van de Belt een wedstrijd vooruit tegen Boer voor het tweede bord. Dit werd een degelijke remise waar niets op aan te merken viel. (1,5-0,5)

De resterende partijen kenden een hilarisch verloop.

Krine speelde met wit een Spaanse partij tegen Schoenmaker.

Eile had met wit een Siciliaan tegen van Schaik

Ikzelf had met wit een Grunfeld-indische partij tegen Harry Mulder.

Tahl Tekofsky speelde met zwart Frans tegen Den Besten

Reinoud had een niet gedefinieerde opening tegen Ton Koekkoek.(jawel twee oud-jeugdleden van Pegasus tegen elkaar)

Hans Schuilenburg had een soort Engels tegen de heer Knap.

Hans Schuilenburg had al snel een wilde stelling op het bord, waar zijn Koning toch wel enig gevaar liep.

Ikzelf kreeg al snel de betere kansen met zelfs een directe Koningsaanval, die eigenlijk niet meer fout kon lopen.

Voor de stelling van Hans moest inmiddels gevreesd worden. Er waren al verschillende matdreigingen.

Reinoud en Tahl hadden met zwart een gedrukte stelling.

Maar daar tegenover stond dat Eile Dam een gezonde stelling had.

Mijn eigen stelling werd er steeds beter op. Dit kon eigenlijk niet meer kapot. Het was alleen nog een kwestie van het vinden van een mooie slotcombinatie.

Inmiddels waren ook de kansen van Tahl gekeerd, want hij stond gewoon een stuk voor tegen Den Besten.

Met Reinoud ging het minder, hij moest die avond als eerste de vlag strijken tegen Ton Koekkoek (2,5-0,5)

Daarna gebeurde het ongelooflijke. Iets wat mij nog nooit in deze mate overkomen is. In twee zetten speel ik het klaar om gewonnen stelling te veranderen in een verloren stelling. Het tweede sinterklaaskado. Nog een zet later gaf ik op. (3,5-0,5). Dit was het sein voor Krine en Karel het zijn om hun partij maar remise te geven. (4-1).

Natuurlijk wilde ZSG zich niet onbetuigd laten in deze surprisesfeer en gaf Alfred Knap een punt weg aan Hans Schuilenburg. (4-2)

Inmiddels was duidelijk dat Eile het niet had kunnen bolwerken tegen Henk van Schaik en werd het 5-2. Tahl won zoals eigenlijk wel verwacht zijn partij tegen Jan den Besten en werd de eindstand dus 5-3 voor ZSG 2. Maar zoals uit het verslag bleek het had net zo goed andersom kunnen zijn.

Met enige schaamte laat ik hier toch maar de partij volgen die wel beschouwd kan worden als het grootste kado aller tijden.

Holtrop,B (1726) – Mulder,H (1797)
OSBO-comp. 2A 04/05 Zwolle (3), 10.12.2004

1.d4 Pf6 2.c4 g6 3.Pc3 d5 4.cxd5 Pxd5 5.e4 Pxc3 6.bxc3 Lg7 7.Lc4 c5 8.Pe2 0-0 9.0-0 Pc6 10.Le3 Pa5 11.Ld3 Dc7 12.Tc1 b6 13.f4 Lb7 14.f5 Tad8 15.e5 gxf5 16.Txf5 Qc6 17.Pf4 Kh8 18.Th5 h6 19.d5 Txd5 20.Pxd5 Dxd5 21.Dd2 Td8 22.Lxh6 Lxe5 Diagram

23.Lf8+? (Denkt dat het mat is) Kg8 24.Txe5?? Dxe5 25.Lh7+??? Kxh7 0-1

Bernard Holtrop

In Hattem wachtte Denk en Zet die beide voorgaande wedstrijden verloren had.
Van deze tegenstander zouden we kunnen winnen.
Aan bord 2 pakte Hans Schuilenburg zijn tegenstander snel in: binnen de kortste keren zag hij er geen gat meer in en stonden wij met 1-0 voor.

Tabe Riedstra aan bord 6 had ook een opponent die goed meewerkte: na een blunder was die partij na een uur spelen afgelopen. Ongeveer tegelijkertijd had Dick Pons aan bord 3een behoorlijk vastgelopen stelling op het bord en werd besloten tot remise.

Tien minuten later kon Wim van den Born aan bord 1 opgeven: zijn tegenstander (met een rating van bijna 2000) had hem totaal verpletterd.

Een uur later bood Jan Marten Otterman aan bord 4 remise aan in een wat onoverzichtelijke stelling. Door deze remise hadden we in ieder geval 3 punten en konden we niet meer verliezen.

Alle ogen waren nu gericht op Gerard van Bussel aan bord 5, die een spannende partij had. Op een gegeven moment ruilde zijn tegenstander een Paard en Loper voor een Toren. Niet ongunstig! In het eindspel zag Gerard kans met een paardvork de winst binnen te halen. De eindstand werd zo bepaald op 4 -2 voor ons!

Zeer tevreden reden we terug naar huis.

W.v.d.Born

Het derde team toog vol goede moed (en waarom ook niet!) naar Meppel.

Aanvankelijk stonden we bij het verkeerde gebouw, maar enkele straten verder kwamen we op de juiste plek terecht. Het was een café aan een kerkplein.
In een bovenzaaltje moesten we spelen (met uitzicht op het plein).

Jan Marlen Otterman (bord 4) was er met z’n gedachten niet echt bij. Na enkele blunders in het begin van de partij kon hij zijn Koning na een half uurtje al neerleggen.

Een uur later, toen Jan Stegeman (bord 2) een pion veroverd had en zijn tegenstander geen kans meer gaf, stonden we weer gelijk.

Om 22.05 u. gaf Herco Goedkoop (bord 6) zijn partij op: hij had een ontwikkelingsachterstand opgelopen en zijn tegenstander doorzag z’n plannen.

Tien minuten later moest Gerard van Bussel (bord 5) de eer aan zijn tegenstander laten: hij was hopeloos vast komen te zitten en zag geen uitweg meer.

Weer vijf minuten later gaf Wim van den Born (bord 1) een toren weg. Wat zijn verlies alleen bespoedigde, want zijn tegenstander was duidelijk sterker.

Om 22.50 u. kon Dick Pons (bord 3), na goed spel, toch nog een overwinning boeken, zodat de einduitslag 4-2 werd voor Meppel 3.

Ongebroken en niet eens zo somber gingen we terug naar Zwolle.

W.v.d. Born