Het begin van de wedstrijd was niet erg hoopvol: na anderhalf uur spelen stonden we met ½ – 2½ achter.

Op bord 5 verloor Huub Dijk zijn Siciliaanse partij na een oprukken van pionnen in een gedrongen stelling.

Ook Dick Pons ( bord 4) verloor in een aanvankelijk goede stelling na een verkeerde afruil.

Han Jurriaans (bord 6) accepteerde een remiseaanbod na een pion achterstand.

Een half uur later kreeg invaller Theo Vaatstra (bord 3) remise aangeboden, maar gezien de stand mocht hij dat van de teamleider Wim van den Born niet aannemen. En dat was maar goed ook, want even later sleept hij de overwinning binnen.

Aan bord 1 won Wim van den Born in een gelijke stand doordat zijn tegenstander door de vlag ging.

De stand was weer gelijk.

De partij van Michiel de Groot (bord 2) moest de doorslag geven. Hij had al eerder genoegen willen nemen met remise, maar ook hij mocht dat niet.

Heel netjes haalde hij de winst binnen.

Zo wonnen wij met 3½ – 2½.

Vrijdagavond 22 april 2005, de laatste wedstrijd in de OSBO competitie seizoen 2004/2005.

Wij waren er klaar voor!! Vast besloten deze laatste wedstrijd te gaan winnen van Lelystad 3, weliswaar hadden we aan 1 of 2 bordpunten genoeg, maar goed wij wilden winnen!!

Hans de Vries kon niet, maar voor Hans hadden wij een goede vervanger, Piet van de Wal. Verder waren we compleet met onze vaste teamleden.

Piet speelde aan bord 1 en had wat haast, want hij moest nog naar Amsterdam en na een goed en gedegen spel kon hij de volle winst binnen halen, 1-0.

Herman Schreurs speelde aan bord 5, eveneens met zwart en had het lange tijd moeilijk, steeds maar weer moest hij de aanvallen pareren, met goed en accuraat spel kon Herman de snode plannen van zijn tegenstander verijdelen. Toen alles wat tot rust kwam en de nodige stukken van het bord verdwenen waren kwamen beide tot de conclusie dat er niet veel meer in zat dan een remise, dat was 1½ – ½.

Johan Valk, aan bord 2, bracht zijn tegenstander in grote moeilijkheden zodat deze af en toe letterlijk met zijn handen in het haar zat, dit moest wel goed aflopen voor Johan en uiteraard voor Pegasus. Na lang tegenspartelen legde Johan’s tegenstander inderdaad het loodje, dat was dus 2½ – ½.

Michiel de Groot speelde aan bord 3 met zwart, zijn tegenstander kon dus de opening bepalen, iets wat voor Michiel niet zo’n ramp is want van openingen heeft hij nog niet veel kaas gegeten. Zijn tegenstander ging vlot in de aanval en begon te rommelen in Michiels stelling, won zelfs een paard. Met goed spel en fantasierijke combinaties wist Michiel dat stuk terug te winnen en zelfs een winnende koningsaanval af te ronden!! Dat was dus 3½ – ½.

Huub Dijk speelde aan bord 4 een niet al te moeilijke partij, wist al vrij snel materieel voordeel te behalen, maar kon zijn tegenstander niet mat zetten. Dat duurde net zo lang totdat hij, zijn tegenstander, geen stukken meer had en Huub nog een dame, paard en nog een paar pionnen. Ja, toen zag Huub’s tegenstander dat er voor hem geen hoop meer was. Dat was 4½ – ½.

Tenslotte de partij aan bord 6, de partij ging de hele tijd gelijk op, wellicht had ik op enig moment materieel voordeel kunnen behalen, maar ik durfde niet goed. Toen ik dan wel wilde gaan aanvallen vergat ik de dekking van een pion, weg pion. Toen begon er een grote afruil, torens van het bord, dames aan de kant gezet, we hielden beide 2 paarden en een 5, 6 tal pionnen over. Mijn pionnen stonden echter wat gunstiger en met mijn beide paarden, ondersteund door de koning, begon ik de opmars. In het heetst van de strijd waren mijn tegenstander zijn pionnen, op 1 na, van het bord en had ik er nog drie, promoveerde 2 keer en had nog 9 seconden op de klok!! Niet precies op hoogte van de regels stopte ik de klok en vroeg de scheidsrechter of ik geen remise kon claimen, dat kon maar dan moest de laatste pion van mijn tegenstander van het bord, zou me 2 zetten kosten. Wij besloten toen tot remise.

Eindstand in de laatste wedstrijd van dit sezoen, 5-1 in het voordeel van Pegasus 2.

Met dank aan de invallers, Han Jurriaans, Piet van de Wal, Wim van de Born en aan de vaste spelers van het tweede. De vijfde plaats.

Het seizoen zit er weer op, geen promotie, hadden we zeker ook niet verwacht. Echter ook geen degradatie!

Nogmaals, hartelijk dank voor de inzet van jullie allemaal!!!

Teamleider Frans de Groot

De laatste ronde in de klasse 2A begon vrijdagavond 22 april met 3 teams met 5 punten op de 5de tot en met de 7de plaats. Voor deze teams was de slotronde nog van groot belang om de degradatie te ontlopen. Het waren de teams Dronten, Pegasus en Briesend Paard.

De stand was na 6 ronden:

   Klasse 2A      Ap Mp Bp
1. ZSG 2          6  11 32½   K
2. Meppel 2       6  7  24½
3. Nunspeet       6  7  24½
4. Heerde         6  6  22½
5. Dronten        6  5  23½
6. Pegasus        6  5  23
7. Briesend Paard 6  5  20½
8. ZSG 3          6  2  21   D

Van belang waren dus wedstrijden:

Briesend Paard - Pegasus
Dronten        - ZSG 3

ZSG 3 was weliswaar gedegradeerd, maar kweet zich van zijn sportieve plicht. Het team haalde een keurige 5-3 overwinning op Dronten. Dit betekende dat Pegasus eventueel met 4,5-3,5 van Briesend paard zou kunnen verliezen om een beslissingswedstrijd tegen Dronten in de wacht te slepen. Hier zaten we natuurlijk niet op te wachten, dus was vanaf het begin het doel: Minimaal 4-4. Voor Briesend Paard, zou bij nader inzien 4-4 ook voldoende zijn, maar dat wisten we pas aan het eind van de avond. Het Pegasus team bestond uit de volgende spelers:

1. Krine Faber
2. Eile Dam
3. Gerwin van de Belt
4. Bernard Holtrop
5. Hedzer Terpstra
6. Hans Schuilenburg
7. Rob van Diermen
8. Jan Zwart

Jawel, na ongeveer 15 jaar maakt Jan Zwart zijn rentree in het eerste team! Helaas zat het geluk hem niet mee en moest hij al redelijk snel door een vervelende penning zijn Loper inleveren. Zijn tegenstander wist daarna de partij snel tot winst te brengen. (1-0)

Krine Faber zat het deze avond mee. Zijn tegenstander had geen antwoord op een typische Faber-“verwurging”, zodat deze partij de stand weer gelijk trok. (1-1)

De overige partijen oogden goed en het leek naar een overwinning te gaan, mede door het feit dat Eile Dam zijn partij tegen Brouwer tot een goed einde bracht. (1-2).

De tegenstander van Bernard Holtrop vergaloppeerde zich al in de opening door een stuk weg te geven. Maar hoewel de partij daarna geen moment meer in gevaar kwam, duurde het toch nog tot na elfen dat zijn tegenstander definitief de vlag streek. (1-3)

De partij van Hans Schuilenburg die al redelijk snel op remise begon te lijken, kreeg die uitslag ook definitief (1,5-3,5).

Nog een halfje en we zouden binnen zijn. Maar dat liet nog even op zich wachten. Eerst moesten we nog toezien dat Gerwin van de Belt (die een aanval kreeg te verduren die aan het Wolgagambiet deed denken) de eer aan zijn tegenstander moest laten. (2,5-3,5).

We hadden nog steeds dat halfje niet binnen. Op de partij van Hedzer kon je niet rekenen, gezien de krankzinnige situaties die zich daar voordeden. (iets objectiever gezegd: hij stond gewoon een pion achter.). De hoop was gevestigd op Rob van Diermen. Hij zou ons in de tweede klasse moeten houden. Rob van Diermen stond weliswaar duidelijk op winst, ook in tijd zat hij veel beter dan zijn tegenstander, maar de grote vraag was of hij tegen de grote druk bestand zou zijn om de partij daadwerkelijk tot winst te kunnen voeren. Er stonden tien man angstvallig toe te kijken.

Iedereen zag: nog twee zetten en dan kan zijn tegenstander echt opgeven… Maar Rob, aan zet zijnde, keek op zijn klok en constateerde dat hij nog 16 minuten bedenktijd had en liep naar buiten om even de rust te zoeken, iedereen in vertwijfeling achter latend. Een enkele toeschouwer slaakte toen de kreet: Waar ben ik hier beland…!!!). Het uitstapje had kennelijk geholpen, want na drie minuten kwam Rob alweer terug en verloste binnen een paar zetten zijn tegenstander vakkundig uit zijn lijden. (2,5-4,5). Rob van Diermen houdt ons in de tweede klasse.

Moeten we nog kijken naar de partij van Hedzer? De tegenstander van Hedzer was al geruime tijd in tijdnood, maar nu begon de tijd voor Hedzer ook te dringen. Dit was het moment dat zijn tegenstander fouten begon te maken en de partij uiteindelijk nog door Hedzer binnengesleept werd (2,5-5,5). Is dit geluk? Nee, met zijn opportunistische speelstijl dwingt hij het geluk gewoon af.

Uiteindelijk toch een ruime overwinning. Nu de kruitdampen een beetje opgetrokken zijn, blijft over de nuchtere constatering: dat Briesend Paard samen met ZSG 3 gaat degraderen, Pegasus nog een plaatsje stijgt (voor wat het waard is) en Dronten op de zesde plaats eindigd.

1. ZSG 2          7  13 37½  K
2. Meppel 2       7  8  28½
3. Pegasus        7  7  28½
4. Nunspeet       7  7  27½
5. Heerde         7  7  26½
6. Dronten        7  5  26½
7. Briesend Paard 7  5  23   D
8. ZSG 3          7  4  26   D

Hopelijk is dit de laatste keer dat we naar de staart van de ranglijst gekeken hebben. We hebben dit seizoen gewoon gezien dat we het in ons hebben om voor de eerste plaatsen mee te doen. Laten we dat volgend jaar dan maar bewijzen.

De laatste wedstrijd was in Elburg tegen Caïssa.

Zij zijn al kampioen en wij kunnen niet meer degraderen. Het was dus een wedstrijd “om des keizers baard”.

Onze drie best scorende leden waren er niet, zodat we met evenzovele invallers de strijd moesten aanbinden.

Het was te verwachten dat onze tegenstanders, over het algemeen, sterker zouden zijn dan wij. Dat kwam uit ook, want bijna iedereen verloor: Wim van den Born, Jan Marten Otterman, Gerard van Bussel, Tabe Riedstra en Herco Goedkoop.

Alleen Rien Rietberg slaagde erin de eer te redden met een knappe overwinning.

Zo won Caïssa met 5 – 1.

Pegasus 3

Persoonlijke resultaten (eindstand):

Wim van den Born

Afgelopen vrijdag moesten wij tegen DoDO in Putten. Bijtijds was ik reeds bezig mensen te porren voor deze avond, altijd moeilijk een vrijdagavond. Enfin, hier een verslag.

Johan Valk kon niet op deze avond, Hans de Vries moest helaas ook afhaken en na veel moeite bleek dat we geen invallers konden krijgen. Dus met 4 man naar Putten. Stand aan het begin van de wedstrijd 2-0 voor de Puttenaren. De eerste 2 borden lieten we onbezet, Michiel aan het derde, Herman Schreurs aan het vierde, Huub Dijk aan het vijfde en ik zelf aan het zesde.

Michiel speelde subliem en haalde al gauw een kwaliteitwinst en een pion, daarna was het voor Michiel slechts een kwestie van rustig afmaken. Dat was 2-1.

Ondergetekende speelde met zwart tegen een zeer ambitieuze jongeman en met een opening zoals Hans de Vries vaak speelt, b4. Ik moest alle zeilen bij zetten en wist uiteindelijk na het afruilen van diverse stukken, een toren tegen een paard te veroveren. Hiermee kwam de zaak echter behoorlijk op slot te staan en mijn tegenstander boodt remise aan, gezien de stand op de beide andere borden dacht, maar doen. 2 1/2 – 1 1/2.

Herman stond benauwd, maar dat vindt hij wel prettig spelen. Een remise zat er zeker in, wellicht zelfs winst. Helaas na het afruilen van de meeste stukken kwam Herman net een tempo tekort anders had hij zeker nog gewonnen! Remise, dus 3 – 2.

Nu lag het bij Huub, hij stond beter, een pionnetje meer en een niet onaardige stelling. Huub hield de spanning er in en pas toen het al bijna 12 uur was streek zijn tegenstander de vlag en Huub bracht hiermee de stand op 3 – 3!!!

Hiermee zij we waarschijnlijk gevrijwaard voor degradatie.

Frans de Groot

Lelystad speelt op vrijdagavond en dan kan niet iedereen. Bovendien waren Dick en Jan verhinderd op 18 februari.
Gelukkig konden zij hun partijen een week eerder spelen.
Dat hadden ze fantastisch gedaan, want zowel Dick Pons aan bord 3 als Jan Stegeman aan bord 5 wonnen hun partijen.
Zo kon de rest met een voorsprong van 2 punten beginnen.
Om tactische redenen speelde Jan Marten Otterman aan bord 2. Na het weggeven van een stuk verloor hij.
Invaller Piet van der Wal zat achter bord 6 en won zijn partij, nadat zijn tegenstander ervan overtuigd was dat hij een stuk zou verliezen.
Ook Wim van den Born aan bord 4 won zijn partij. Hij had 2 sterke paarden die eerst 2 pionnen veroverden. Daarna werd de tegenstander verleid een paard te slaan. Toen hij dat gedaan had, volgde een paardvork en de dame ging verloren. De partij was afgelopen.
Invaller Tabe Riedstra verweerde zich kranig aan bord 1. Hij slaagde er niet in, uit de bijna gelijke stand, nog remise te halen.
Zo werd de eindstand 4 – 2 voor ons.

Vanavond verblijdde Reinoud mij met het volgende verslag van de wedstrijd van het eerste tegen Nunspeet, maandag 14 februari. Weliswaar door een Nunspeter geschreven, toch een perfect verslag. De bordbezetting was:

1. Erik van den Eijkel - Eile Dam          1/2
2. Henk Mondria        - Menno ter Braak   1-0
3. Jan Nederpel        - Bernard Holtrop   1/2
4. Gerard van Dorth    - Reinoud Prins     1-0
5. Herman Warntjes     - Hedzer Terpstra   0-1
6. Henk Straling       - Piet van der Wal  1-0
7. Jean Paul van Dijk  - Huub Dijk         0-1
8. Gerrit van Aalderen - Frans de Groot    1/2

Verder laat ik het woord aan de schrijver uit Nunspeet.
Bernard Holtrop. (Met dank aan Reinoud Prins)

Verslag van de thuiswedstrijd tegen Pegasus Zwolle

NUNSPEET – Een van de laatste drie wedstrijden moest worden gewonnen om te ontkomen aan het degradatiespook. Bij de eerste ervan was het gelukkig al raak: De Nunspeetse schakers wonnen van Pegasus uit Zwolle weliswaar nipt, maar toch….ze wonnen en stelden hun plek in de klasse 2A van de OSBO daardoor voor het volgend seizoen veilig.

Erik van den Eijkel bezette traditiegetrouw het eerste bord en met zwart spelend koos hij voor een Siciliaanse opening , waaruit hij toch met een enigszins gedrongen stelling te voorschijn kwam. Om ruimte te krijgen en het centrum van Wit op te lossen ruilde hij in het middenspel nogal wat stukken af en toen daarna ook de 4 torens van het bord verdwenen, hadden beiden nog hun dames met 2 lichte stukken en enkele pionnen over. Om Van den Eijkel niet in zijn spel te laten komen forceerde Wit tenslotte een dameruil, waarna een remisestelling op het bord kwam. De heren kwamen toen overeen het punt te delen.

Henk Mondria was aan bord 2 bijzonder goed op dreef. Hij kwam met wit heel goed uit een onregelmatige opening en kreeg een gedekte vrijpion op c6. Daarbij had zijn tegenstander een slechte loper en hijzelf een goede en alles overziende stond hij op de 20^ste zet al gewonnen. Toen deed hij echter enkele minder succesvolle zetten en raakte hij al zijn voordeel weer kwijt, maar gelukkig brak voor hem een betere periode aan en kon hij met een combinatie, die over het hoofd werden gezien, materiaal winnen. Toen zijn tegenstander ook nog een blunder maakte, kreeg Mondria de witte vlag te zien.

Bord 3 werd bezet door Jan Nederpel, die bij de OSBO-wedstrijden na zijn verhuizing naar Zwolle nog steeds als een trouw lid zijn uiterste best doet om Nunspeet te helpen winnen. Hij kwam prima uit de opening, kreeg een heel goede aanval ook materieel gezien stond hij er goed voor maar toch ontwikkelde zich op het bord gaandeweg een stelling, die weinig winstperspectief bood. Daarom werd remise overeengekomen.

Gerard van Dorth speelde aan bord 4 met wit en ging met een aardige stelling en een pion voorsprong het middenspel in. In die fase van de partij schatte hij echter een afwikkeling naar een nog betere stelling niet goed in met als gevolg, dat zijn tegenstander een sterk loperpaar kreeg en hijzelf in de verdrukking kwam te staan. Hij zag zich op dat moment genoodzaakt een pion te op te offeren om meer ontwikkelingskansen te krijgen. Toen puntje bij paaltje kwam stond de Nunspeter in het eindspel slechter, hoewel een overwinning voor de ander er niet zo uitgesproken in zat. Toen zag Van Dorth, die er wel vaker blijkt van geeft een slimme schaker te zijn, een leuke afwikkeling. Hij bood Zwart aan zijn loper tegen een paard te ruilen, maar die wilde zijn stuk graag houden. Hij zag daarbij echter een matdreiging over het hoofd en dat was het begin van het einde. Hij moest het gevaar het hoofd bieden, maar hij raakte verzwakt. Hij zou nog een half punt in de wacht hebben kunnen slepen, als hij de mogelijkheid tot eeuwig schaak had aangegrepen, maar hij zag die niet. Zo haalde Van Dorth een belangrijk punt voor zijn team binnen.

Aan bord 5 speelde Herman Warntjes een goede partij. Toen zijn team al gewonnen had, bood hij direct remise aan, maar zijn tegenstander weigerde, want deze zag toch nog wat mogelijkheden, temeer omdat Warntjes al veel tijd verbruikt had, iets dat hem nog nooit was overkomen! Hij had daar dan ook geen ervaring mee en hij verloor wegens tijdoverschrijding.

Aan het volgende bord kwam Henk Straling met wit zo goed uit de opening, dat de partij eigenlijk al op de 9^de zet beslist had kunnen zijn. Hij zag echter het klassieke loperoffer op f7, dat minimaal de kwaliteit, een toren tegen een loper zou opleveren. Nu werd een vergeefse aanval via de h-lijn ingezet. Zwart kon zich na de afruil van een aantal stukken van de druk ontdoen en het initiatief overnemen. Toch werd hij in het late middenspel verrast door een paardoffer, dat binnen enkele zetten leidde tot een snelle en beslissende koningsaanval, mede met behulp van de inmiddels ver opgerukte h-pion.

Jean Paul van Dijk liet het deze wedstrijd afweten. De anders zo succesrijke jongste speler kwam wel aardig maar niet geweldig uit de opening en kwam door de opmars van 2 witte centrumpionnen gedrukt te staan. Door een af en toe te snel spel met hier en daar een foutje kwam hij in materiaal achter te staan wat leidde tot verlies van de partij.

Aan het laatste bord verschafte Gerrit van Aalderen zich in de opening veel aanvalskansen, die vervolgens allemaal om zeep werden geholpen. Het verloop van de partij kenmerkte zich door ingewikkelde stellingen met in het eindspel een algehele afruil van stukken. De remise, die zijn tegenstander hem aanbood, accepteerde hij in de wetenschap, dat beide teams tot op dat ogenblik de stand in evenwicht hielden.

De overwinning was voor de zoveelste maal er een met het kleinst mogelijke verschil (4½-3½), maar van cruciaal belang voor het behoud van een plaats in klasse 2A van de OSBO.

Op 11 januari speelde ons eerste team de 4de OSBO-ronde thuis tegen Meppel 2. Meppel 2 had tot nog toe niets verloren. Ons eerste al twee. Maar omdat het schaakbord vierkant is werd de strijd onbevangen gestart met een “kiek’n wat’t wordt”-instelling. (Beter gezegd: “Wy sjoche it wol.” – de meerderheid van ons team bestond vanavond uit Friezen.)

Het eerste spektakel van de avond speelde zich af aan bord acht. Hedzer Terpstra zag zich na een complex middenspel geconfronteerd met een Loper-Loper eindspel met twee pionnen minder tegen de heer Pauptit. Met subtiele zetjes kreeg hij het toch voor elkaar om de partij met remise te beeindigen. Aan het eind van de avond zou blijken hoe belangrijk deze remise zou zijn.

Aan het vierde bord zette ondergetekende zijn partij tegen de Koningsindische verdediging van Bas van der Zwaag niet goed op en kreeg aldoende druk te verduren op de Damevleugel. Nadat hij een paar finesses overzien had, ging deze partij te snel verloren. (0.5-1,5)

Niet heel veel later volgde het neerleggen van de Koning door invaller Piet van der Wal aan het zevende bord. (0,5-2,5)

Een blik over de nog spelende borden deed het vermoeden rijzen dat er een grote afstraffing op stapel stond. De partijen van Krine, Menno en Reinoud – resp. aan het eerste, vijfde en zesde bord spelend – leken alledrie minder te staan. Alleen de partijen van Eile en Gerwin aan het tweede en derde bord leken in evenwicht te zijn. Een grote nederlaag dreigde dus.

De prognose bleef nog in stand nadat Gerwin en zijn tegenstander remise overeenkwamen. (1-3), maar hierna keerden de kansen drastisch.

De tegenstander van Menno blunderde een Dame weg (2-3), en Reinoud kreeg een doorslaande aanval zodat zijn gedesillusioneerd de partij gewonnen gaf (3-3).

Aan de eerste twee borden werd nog gespeeld en het oordeel van beide partijen was nu een stuk optimistischer. De druk waaraan de stelling van Krine voortdurend bloot had gestaan, was aanmerkelijk minder geworden en ook de stelling van Eile oogde zeer gezond. Beide partijen duurden tot aan de tijdnood-fase waarin Eile een winnende vrijpion creeerde en inderdaad won. Een paar seconden later kwam Krine remise overeen met zijn tegenstander. Een (ietwat gelukkige) overwinning van 4,5-3,5 dus.

Het geluk dat we deze keer hadden maakte de pech die we de vorige keer tegen het ZSG hadden weer goed.
Overigens hulde aan Krine Faber, Eile Dam en Reinoud Prins die dit geluk afdwongen.

Nog even op een rijtje:

1. Krine Faber      0,5
2. Eile Dam         1,0
3. Gerwin vd Belt   0,5
4. Bernard Holtrop  0,0
5. Menno ter Braak  1,0
6. Reinoud Prins    1,0
7. Piet van der Wal 0,0
8. Hedzer Terpstra  0,5

Bernard Holtrop

Het derde team trof een vrijwel gelijke tegenstander. Geen enkele partij was vroeg afgelopen. In een periode van 10 minuten (van 22.20 – 22.30 uur) kwamen vier partijen tot hun eind.
Jan Stegeman won aan bord 6 en Jan Marten Otterman speelde remise aan bord 5.
Even later zette Hans Schuilenburg aan bord 1 zijn tegenstander mat. Hans had nog nauwelijks bedenktijd verbruikt, terwijl zijn tegenstander al in tijdnood verkeerde.
Aan bord 3 verloor Dick Pons zijn partij.
Een uur later moest Gerard van Bussel zijn partij aan bord 4 opgeven en was de stand weer gelijk.
Restte nog de partij aan bord 2 van Wim van den Born. Hoewel Wim meer tijd had dan zijn tegenstander, was de situatie op het bord zodanig, dat nog van alles mogelijk was.
Om het zekere voor het onzekere te nemen werd remise overeen gekomen. Zo werd de eindstand bepaald op 3 – 3.

Op vrijdagavond 10 december werd de wedstrijd ZSG 2 – Pegasus 1 in het Denksportcentrum aan de Venestraat gespeeld. Onze gastheren delen op vrijdagavond deze zaal met Familieschaak en afgezien van een enkel mobieltje dat daar soms afgaat is dit een lokatie waar het goed toeven is.

Er waren al twee wedstrijden vooruit gespeeld. De partij aan het zevende bord Terpstra tegen Webbink 0-1. Dit was gelijk al de eerste suprise die uitgedeeld werd. Want hoewel ik de partij zelf niet precies gevolgd heb, zijn er meerdere mensen die weten te vertellen dat Hedzer gewonnen had gestaan.

Dinsdagavond speelden Gerwin van de Belt een wedstrijd vooruit tegen Boer voor het tweede bord. Dit werd een degelijke remise waar niets op aan te merken viel. (1,5-0,5)

De resterende partijen kenden een hilarisch verloop.

Krine speelde met wit een Spaanse partij tegen Schoenmaker.

Eile had met wit een Siciliaan tegen van Schaik

Ikzelf had met wit een Grunfeld-indische partij tegen Harry Mulder.

Tahl Tekofsky speelde met zwart Frans tegen Den Besten

Reinoud had een niet gedefinieerde opening tegen Ton Koekkoek.(jawel twee oud-jeugdleden van Pegasus tegen elkaar)

Hans Schuilenburg had een soort Engels tegen de heer Knap.

Hans Schuilenburg had al snel een wilde stelling op het bord, waar zijn Koning toch wel enig gevaar liep.

Ikzelf kreeg al snel de betere kansen met zelfs een directe Koningsaanval, die eigenlijk niet meer fout kon lopen.

Voor de stelling van Hans moest inmiddels gevreesd worden. Er waren al verschillende matdreigingen.

Reinoud en Tahl hadden met zwart een gedrukte stelling.

Maar daar tegenover stond dat Eile Dam een gezonde stelling had.

Mijn eigen stelling werd er steeds beter op. Dit kon eigenlijk niet meer kapot. Het was alleen nog een kwestie van het vinden van een mooie slotcombinatie.

Inmiddels waren ook de kansen van Tahl gekeerd, want hij stond gewoon een stuk voor tegen Den Besten.

Met Reinoud ging het minder, hij moest die avond als eerste de vlag strijken tegen Ton Koekkoek (2,5-0,5)

Daarna gebeurde het ongelooflijke. Iets wat mij nog nooit in deze mate overkomen is. In twee zetten speel ik het klaar om gewonnen stelling te veranderen in een verloren stelling. Het tweede sinterklaaskado. Nog een zet later gaf ik op. (3,5-0,5). Dit was het sein voor Krine en Karel het zijn om hun partij maar remise te geven. (4-1).

Natuurlijk wilde ZSG zich niet onbetuigd laten in deze surprisesfeer en gaf Alfred Knap een punt weg aan Hans Schuilenburg. (4-2)

Inmiddels was duidelijk dat Eile het niet had kunnen bolwerken tegen Henk van Schaik en werd het 5-2. Tahl won zoals eigenlijk wel verwacht zijn partij tegen Jan den Besten en werd de eindstand dus 5-3 voor ZSG 2. Maar zoals uit het verslag bleek het had net zo goed andersom kunnen zijn.

Met enige schaamte laat ik hier toch maar de partij volgen die wel beschouwd kan worden als het grootste kado aller tijden.

Holtrop,B (1726) – Mulder,H (1797)
OSBO-comp. 2A 04/05 Zwolle (3), 10.12.2004

1.d4 Pf6 2.c4 g6 3.Pc3 d5 4.cxd5 Pxd5 5.e4 Pxc3 6.bxc3 Lg7 7.Lc4 c5 8.Pe2 0-0 9.0-0 Pc6 10.Le3 Pa5 11.Ld3 Dc7 12.Tc1 b6 13.f4 Lb7 14.f5 Tad8 15.e5 gxf5 16.Txf5 Qc6 17.Pf4 Kh8 18.Th5 h6 19.d5 Txd5 20.Pxd5 Dxd5 21.Dd2 Td8 22.Lxh6 Lxe5 Diagram

23.Lf8+? (Denkt dat het mat is) Kg8 24.Txe5?? Dxe5 25.Lh7+??? Kxh7 0-1

Bernard Holtrop