Schaakvereniging Pegasus Zwolle

Wijkcentrum De Weijenbelt in Berkum stond zaterdagmiddag in het teken van een sportieve ontmoeting tussen de schaakclubs SV Pegasus uit Zwolle en Schachfreunde Lünen, uiteraard uit Lünen.

Voorafgaand aan de strijd op de 64 velden van het schaakbord, werden de Duitse gasten officieel ontvangen in het stadscentrum. In café De Beurs op het Grote Kerkplein zorgden wethouder Jacco Cnossen en Adri Wever, voorzitter van de Stichting Partnerschap Zwolle-Lünen, voor een passende opening bij ‘Kaffee und Kuchen’.

De heer Cnossen benadrukte de goede banden tussen Zwolle en Lünen, die inmiddels al 44 jaar elkaars partnerstad zijn. Met name de aanwezigheid van een flink aantal jeugdleden van de Duitse club verheugde hem, omdat de jeugd tenslotte moet zorgen voor het behoud en de verdere uitbouw van de vriendschappelijke verhoudingen tussen Zwolle en Lünen.

Uiteraard wenste hij de Duitse gasten veel plezier en sportief succes toe voor de rest van de dag.

Aansluitend kreeg het gezelschap een stadswandeling aangeboden, die vanwege de tijd helaas beperkt moest blijven tot het hart van de stad. Onder de deskundige leiding van de welbespraakte heer Assies, in wie menige Zwollenaar zijn vroegere leraar Duits zal herkennen, maakte men kennis met de belangrijkste gebouwen in de binnenstad en de rijke historie van Zwolle.

Het hoogtepunt van de dag was natuurlijk de schaakwedstrijd. Nadat iedereen van een eenvoudige, maar voedzame lunch had genoten, werden de spelers naar speelsterkte ingedeeld en kon de krachtmeting beginnen. Twee uur later was de strijd gestreden. De schaakvrienden uit Lünen bleken aan het langste eind te hebben getrokken met 7 ½ – 5 ½ en Pegasus moest berusten in de eervolle nederlaag. Een troost was de schitterende overwinning van Bernard Holtrop op het eerste en sterkste bord.

De wisselbeker, speciaal voor de gelegenheid ter beschikking gesteld door de burgemeester van Lünen, kon dus meteen weer mee terug.

SV Pegasus kreeg van de enthousiaste tegenstanders een uitnodiging om in het lustrumjaar 2008 revanche te komen nemen in Lünen.

door Rob van Diermen.
Zie ook de fotos van Rolf Giesa

Mede dankzij het mooie weer is de sportinfomarkt op zaterdagmiddag op 14 april een verlopen in een magnifieke sfeer. De markt werd gehouden op het Kerkplein.

Er waren 28 sportverenigingen die zich op deze dag manifesteerden. Een van die verenigingen was onze club Pegasus.

We stonden daar temidden van vecht-, bal- en andere bewegingssporten. Aan de linkerkant waren onze buren SV Vaillant (Schermen) en aan de rechterkant werden we geflankeerd door De Musketiers (Schieten). Op het midden terrein was er voor clubs een mogelijkheid om een show te geven.

Onze club was de enige vertegenwoordiger van een denksport. We hadden vier borden en een demonstratiebord op de stand staan. Er was veel aanloop. Het was zondermeer een geslaagde middag.

Opvallend was de belangstelling van de junioren van de ITF-Taekwon-do die vanaf het begin graag een potje kwamen spelen. Ook andere bezoekers lieten zich verleiden tot het spelen van een potje schaak.

Jaloers waren we toch wel enigszins op de andere verenigingen die op het middenterrein spectaculaire shows konden opvoeren.

Verder laat ik de foto’s maar spreken.

Bernard

In de eerste schaakweek van dit seizoen heb ik min of meer “gedwongen” het lidmaatschap aanvaard van de tweede teamafvaardiging van onze S.V. naar het eerste Zwolsche Kroegenschaak toernooi dat werd georganiseerd door de door ons immer geduchte tegenstanders (en schaakvrienden) van O&O uit Kampen. Eén en ander zou plaatshebben op 24 september 2006 in “ons” Zwolle.

Nadat ik des zondags (voor mijn doen) redelijk vroeg in tegenstelling tot voorgaande zondagen, waarop ik aanzienlijk later opgestaan ben, niet met het verkeerde been uit bed ben gestapt (het scheelt twee verkeerde benen wanneer je bent gestopt met bier drinken!) heb ik  Johan  gebeld (die deel uitmaakte van onze eerste teamafvaardiging) en stel hem voor om samen tegen twaalven richting de Ierse Pub te fietsen. Hij zegt dat ik rond half twaalf maar langs moet komen, want ook de andere leden van The Kamikaze Pawns zouden naar zijn adres komen om vanaf daar gezamenlijk naar de stad te fietsen. Om vijf voor half twaalf zit ik op de fiets en trap mij in de richting van het adres van Johan. Menno is er reeds gearriveerd nadat ik ben gearriveerd verschijnen Piet en Eile (de twee andere leden van The Kamikaze Pawns die het team completeren) ten tonele. Op een van de wasmachines in de winkel staan de eerste flessen bier van die zondag klaar waarvan ik de aan mij aangebodene beleefd doch tactvol weiger.

Rond twaalf uur  fiets ik gezamenlijk met The Kamikaze Pawns richting Ierse Pub alwaar wij ons aan de bar neervlijen, ik een kop koffie bestel en om mij heen The Kamikaze Pawns de eerste glazen bier laten laten vloeien. Zij schrijven zich even daarna alvast in. Ik wacht tot mijn teamleden binnen zullen druppelen.

Om één voor half en even na half één druppelen de leden van mijn team binnen. Het team waarvan ik een speler ben,“De Ierse Opening”, is nu ook compleet en Leo schrijft ons in. Bij de inschrijving blijkt dat wij  leeuwendeel van onze partijen in de Ierse Pub zal plaatsvinden omdat wij onszelf “De Ierse Opening” hebben gedoopt. Bijna allemaal thuiswedstijden dus. Naast Leo en mij maken ook Bernard en Huub deel uit van deze partij.

Nadat wij ons hebben ingeschreven zijn wij gedwongen te wachten op onze tegenstanders van “De Baronie” (ik ben benieuwd of die nog chocoladeletters mee zullen brengen) uit Breda. Zij hebben kennelijk last van gebroken bovenleidingen, wisselstoringen of bladeren op de rails op hun weg naar Zwolle. Tijdens het wachten zwicht ik en neem mijn eerste biertje: Ik ga overstag. Even later wanneer onze tegenstanders gearriveerd zijn, worden wij met de lieve cijfers van 8-0 van de borden geveegd. De snelschaakspecialisten uit het zuiden des lands lezen ons de les in pak ‘m beet een tijdsbestek van minder dan een half uur. Wij likken onze wonden en trachten ons te herpakken.  Bij Grizzlies op de Nieuwe Markt gaat het al iets beter: 7-1. Leo scoort ons eerste bordpunt. We versagen niet en gaan devoot voort. We gaan vooruit tegen een afvaardiging van Zwolle Zuid.  Hans Schuilenburg bezoekt ons en valt een tweetal wedstrijden in. Dit scheelt ons een aantal bordpunten, doch een wedstrijdpunt blijft uit. Op naar de volgende nederlaag: 5-3. Al met al gaat “De Ierse Opening” toch wel enigszins vooruit en lijkt het toch langzaam maar zeker beter te gaan en lijken wij onze snelschaakdraai te vinden..

We verliezen nog een partij in F.R.I.E.N.D.S. (voorheen FLORIS (vaarwel Josje) en daarvoor ZAPATA)) van een stel westerlingen die kennelijk geen NS-problemen hebben ondervonden.

Onverdroten gaan we voort naar Grizzlies om daar onze partijen tegen een stel jongelingen te spelen. te brengen Dankzij Huub, die nog zeven (!) seconden op de klok had, spelen wij gelijk: 4-4.

Heil Huub!

Tijdens de prijsuitreiking aan het eind van de middag blijkt “De Ierse Opening” als twaalfde en laatste te zijn geëindigd. The Kamikaze Pawns eindigen als zesde, maar zijn tijdens het begin van de prijsuitreiking niet aanwezig. Persoonlijk heb ik weinig van hun resultaten meegekregen, maar wel heb ik vernomen dat Eile een flink aantal bordpunten heeft gescoord.

Wanneer ik tegen tienen huiswaarts fiets denk ik dat het al met al, ondanks de persoonlijke cijfers van 0 uit 8, toch niet een verloren zondag is geweest. Volgend jaar moeten wij maar als S.V. Pegasus maar weer mee doen. Al heb ik persoonlijk de Ierse Opening afgezworen. Hoewel de opening an sich niet slecht was zou  ik dan persoonlijk een naam in de trant van “De Blauwe Vingers”, “The please give me longer than longer than 5 minutes Kings” of  desnoods “De Olympische gedachte” meer prefereren.

Wanneer ik mij even later verre van nuchter op de bank neerzetel schiet een reclamecommercial door mijn hoofd: “Op een dag drink je geen bier meer maar drink je  Grolsch.”

Een desillusie rijker leg ik mij even later te ruste.

Herco Goedkoop

Het is dinsdagavond even na elven. De magere opkomst van leden op de club heeft er  hedenavond, de avond na Pasen, mede aan toe bijgedragen dat nu, op dit voor schakers betrekkelijk vroege uur, reeds alle partijen beëindigd zijn.

Gezamenlijk zitten we aan een tafel: De voorzitter, de competitieleider, de penningmeester, enkele niet bestuursleden , waaronder de materiaalman  (hij is verantwoordelijk voor de stukken, borden en schaakklokken) en ik na te bomen over de dingen die geen keer meer nemen. De gespeelde partijen worden besproken. De een heeft een jonge – , de ander een oude borrel voor zich op de tafel staan. Weer anderen zijn van Frieschen bloed en drinken Beerenburg. Sommigen drinken gewoon een biertje. Slechts een enkeling drinkt Palm.

Plots, doch subtiel, verandert de voorzitter van onderwerp: Schaakklokken. Schaakklokken zijn meerdere malen een onderwerp van gesprek geweest op de afgelopen jaarvergaderingen. Er waren toen leden die in de gedachtewisselingen daarover nadrukkelijk pleitten tegen het gebruik van analoge klokken in dit digitale tijdperk. De vereniging, arm als zij financieel gezien was en is, had daar toen geen geld voor (een digitale klok bedraagt meer dan het dubbele van de aanschafkosten van een nieuwe analoge klok) en de voorzitter, regent als hij is geweest in zijn arbeidsverleden, suste toen subtiel de gemoederen. Daarom verbaasde me het ook zo dat juist hij net dit onderwerp te berde heeft gebracht, maar zijn mededelingen daaromtrent beluisterende betreft het hier een goedkopere variant van de digitale klokken die wordt aangeboden door de Bond.  Zelf  hoef ik niet per se met een digitale klok te spelen. Ik opper dan ook dat de charme van de analoge klokken die de club rijk is mij wel bevalt en dat ik voor een oude klok nog wel een 20 Euro op tafel wil leggen. Deze klokken worden immers nimmer meer gebruikt bij wedstrijden. De materiaalman pakt de sleutel van de kast waar de materialen zich bevinden en keert weder met de drie oudste klokken die de vereniging rijk is. Ik leg een biljet van 20 Euro op tafel en kies een van de drie klokken buiten dienst. Naast mij zijn er nog twee andere leden die voor dezelfde prijs een ander exemplaar kopen. Gefabriceerd door de fa. H. Koopman aan de Voorstraat 59 in  Dordrecht. Prachtig handwerk van voor WO II. De penningmeester schrijft tegen twaalven bonnetjes uit. Eén voor mij en één voor elk van de twee andere kopers van een klok.  Wanneer ik het prachtige, enigszins door de tand des tijds getekende, donkerbruine hout aan alle zijden aanschouw lees ik aan de onderkant: ‘GARANTIE van 29 Aug 1939 tot 30 Feb. 1941.’ Ik ben aangedaan, maar kan een glimlach niet onderdrukken. Februari schijnt dus dertig dagen te hebben geteld vroeger. Deze wetenschap schijnt voor mij  een nieuw licht over het interbellum en de oorlogstijd. Daar hebben mijn ouders nooit over gerept toen zij vroeger over hun jeugd spraken. Zelfs mijn geschiedenisdocent heeft er nooit over gesproken tijdens de lessen over het interbellum. Het leven is verrassend en vol van steeds weer nieuwe leermomenten. Wel mooi.

Wanneer ik later met mijn trofe over de Boerendanserdijk huiswaarts fiets geniet ik van het zojuist door mij aangeschaft nostalgisch kleinnood. Als ik een kwartier later thuis ben aangekomen, zet ik de klok met twee uurwerken voor mij op tafel en luister ik naar het getik der uurwerken: tikketikketikketikketikketikketik. Ik ervaar het als zijnde bijna ongelooflijk dat dit fabrikaat van de fa. H. Koopman uit Dordrecht na bijna zeventig jaren nog steeds twee tijden wegtikt. Met het oprukken der secondewijzers schrijden de tijden voort. Het  rechter uurwerk staat op tien voor half twee, de ander op even voor twaalf.

De tijden tikken voor mij voorbij. Een klok, twee tijden. Voor mij tikken, wanneer ik op één der knoppen druk, de tijden van weleer één voor één analoog aan mij voorbij. Nostalgie is tijdloos.

Ik sta op en loop naar mijn boekenkast. Van de tweede plank van boven pak ik het exemplaar van “Het Historisch Jaarboek van 1941 (deel I)” (op de twee planken daarboven staan de exemplaren uit deze reeks jaarboeken van voor het interbellum) en ga op zoek naar 30 Februari 1941. De datum staat er schuin gedrukt tussen aanhalingstekens in. De enige mededeling die eronder staat, luidt: “Zie het Historisch Jaarboek van 1939 (deel II, pagina 118. de datum 29 Augustus).”  Ik ben teleurgesteld en weet genoeg. Ik poets mijn tanden, pak daarna mijn schaakklok, zet deze op het nachtkastje, en ga naar bed. Onder de nostalgische tikken van een der uurwerken van voor WOII val ik spoedig in slaap.

Herco Goedkoop, 31 april 2006