Aanvulling van Jan Kleijer uit Kampen

Via email maakt Jan Kleijer mij attent op een aantal onvolkomenheden in mijn verslag. Naast het feit dat hij mij wees op enkele spelfouten (die ik schaamtevol snel gecorrigeerd heb), merkt hij ook op dat ik wat betreft een enkel detail iets bezijden de waarheid heb geschreven. Zijn commentaar hierop heb ik in het verslag zelf gezet. En de nummer vier van de ranglijst weet ik nu ook.

Waterkoud Librije-Beugeltje-toernooi op 11 juni 2005

Zou het nu wel of niet doorgaan. Dat was de vraag die velen zich op zaterdagmorgen stelden. ’s Morgens begon de dag met een wolkenloze hemel, maar de voorspellingen waren toch dat er zo nu en dan een bui zou kunnen vallen en er was gezegd dat bij regen het toernooi een week uitgesteld zou worden. Om tien uur betrok de lucht inderdaad en werd het duidelijk wat het weerbeeld de rest van de dag zou zijn. Er werden diverse telefoontjes gepleegd, maar het vooruitzicht dat enkele spelers een week later niet zouden kunnen gaf de doorslag om het toernooi toch maar door te laten gaan. Het Librije-Beugeltje toernooi is een van de weinige schaaktoernooien waar het weer van bijzonder belang is. De reden: Het wordt buiten gespeeld! De locaties zijn de terrassen van het Cafe Het Beugeltje en Restaurant De Librije in het hart van Zwolle.

Het ging dus door. Maar de eerste ronde werden de deelnemers gelijk al getest op hun regenbestendigheid. Was het terras van het Beugeltje nog voorzien van parasols en werd een gedeelte van het Librije terras nog beschermd door een grote boom, de borden 1 en 2 hadden geen enkele beschutting. Gelukkig werden de partijen aan deze borden (toevallig?) snel beeindigd, zodat men een droger heenkomen kon zoeken in Het Beugeltje. De spelers onder de bomen hadden geen enkele last, maar de parasols bleken hun beperkingen te hebben. Enkele spelers werden behoorlijk nat en er vielen grote druppen water op diverse schaakborden. De concentratie van de spelers werd dus meteen de eerste ronde behoorlijk op de proef gesteld. Maar ja, dat is toch een van de charmes van een buitentoernooi.

En koud was het ook. Veel deelnemers waren niet helemaal gekleed op een maximum temperatuur van 14 graden. Twee spelers namen zelfs een tijdachterstand in de derde voor lief om naar de auto te gaan om een trui te halen. Ikzelf heb niet vaak een trui in de auto liggen, maar anderen kennelijk wel! Ook werden veel verliespartijen verklaard door het feit dat men koude handen had en zich door de kou niet kon concentreren.

De echte diehards hadden echter nergens last van en knokten zich naar de hoogste plaatsen. De hoofdprijs was dan ook niet mis: Een diner voor twee bij driesterrenrestaurant De Librije! De rondes twee tot en met vijf werd men niet geplaagd door de regen (hoewel het wel stervenskoud was), maar de mededeling dat er binnen ook gespeeld kon worden werd in dank aanvaard, zodat men even op temperatuur kon komen.

De zesde (tevens laatste ronde) was het weer mis wat de regen betreft. De partijen de eerste twee borden – hier werd om de hoofdprijs gespeeld terwijl hier (zoals eerder in dit verslag gemeld) geen beschutting was – werden nu niet(!) snel beeindigd; Nu werd er doorgespeeld alsof er geen regen was. Nu ging het namelijk ergens om! Men had ogenschijnlijk niet eens door dat het schaakbord blank stond van het water. Vermeld moet ook worden dat de elektronische schaakklokken ondanks het water bleven functioneren. (Commentaar van Jan Kleijer: “op de terrassen van het Beugeltje werd geheel zonder digitale klokken gespeeld…”. )

Na zes ronden stonden er 4 spelers op 5 punten. De eerste plaats werd dus op weerstandspunten beslist en was voor velen een verrassing: De 14-jarige Ton Koekkoek! Persoonlijk doet mij dit natuurlijk heel goed, omdat Ton bij onze club zijn eerste schreden op het schaakbord heeft gezet. Natuurlijk was er kritiek omdat het toernooi met 1 ronde was ingekort. Zes ronden voor 38 spelers is inderdaad wat aan de lage kant, maar deze kritiek leek mij overigens ook weer niet zo terecht omdat de speler die deze kritiek uitte in een rechtstreekse partij tegen Ton had verloren. De nummers twee en drie waren Paul Grooten en Dragan Lukic.

Jawel, er waren ook vier leden van onze club aanwezig: Menno ter Braak, Rob van Dierman, Jan Stegeman en Bernard Holtrop. Van deze spelers speelden Menno en Bernard in de vierde ronde tegen elkaar en bood Menno vanwege tijdnood remise aan in een gewonnen stelling die uiteraard aangenomen werd. Op de ranglijst van 38 spelers waren onder andere de volgende spelers te vinden:

Vier afgevaardigden van schaakclub Pegasus deden mee, de helft van vorig jaar. Persoonlijk miste ik nog twee spelers van onze club die hadden gezegd dat ze ook mee zouden doen. De reden waarom ze weg zijn gebleven is mij niet bekend.

Al met al weer een bijzonder toernooi. Hopelijk kan de organisatie voor volgende jaar een toernooi met een buitentemperatuur van 35 graden realiseren.

Bernard Holtrop