Nadat ik op de eerste competitieavond van dit nieuwe seizoen de dubieuze eer had om uit te komen tegen de kampioen van het vorig seizoen, moet ik op deze dag uitkomen tegen een andere topper van vorig seizoen. Zesentwintig september van het jaar 2006 is voor mij de dag gelijk dat wat elf september 2001 voor Amerikanen moet zijn geweest. Mij wacht de zware taak het vanavond op te nemen tegen de degelijkheid der degelijkheden: Eile Dam. Eile en ik hebben dikwijls buiten de club om tegen elkaar geschaakt en daarom heb ik mijn spelstrategie (geen 4-3-3) behoorlijk paraat. Kort voor de partij grap ik nog tegen een clubgenoot dat ik een dam moet zien te halen en dat het daarna wel los zal lopen. Het huilen staat mij echter nader dan het lachen. Na de opening (e4 e6) geraken we in een Russisch voorspel. Na de zesde zet van wit (L d3) voorvoel ik een zware attack op de koningsvleugel en besluit tot g6 (de Paulsen variant van waaruit de loperontwikkeling voortkomt) om van daaruit de verdediging op te werpen. Na L g5 is L g7 dan ook een logisch gevolg. Ik besluit mij in verdedigende stellingen in te graven. Al met al werd het een zeer boeiende pot waarin ik op het einde (evenals mijn tegenstander) nog een nipte 5 minuten van de vlag af ben. Na een degelijk middenspel verknoei ik de avond in het eindspel. Goed beschouwd (gebleken na analyse) had ik moeten winnen: na 43. Txc4 h5 had ik natuurlijk door moeten lopen met de h-pion. Ik leg mijn koning neer na de 57e zet van wit. Dit is niet meer te doen. Ik ben geen liefhebber van AmsterDam, RotterDam, SchieDam of Nieuw Amsterdam. Op deze “verloren” avond “haat” ik Eile Dam, maar vervloek ik bovenal mijn eigen functioneren onder tijdsdruk. Al met al was het wel een toch wel aardige pot die ontaarde in een “aardig” toreneindspel. 9-26-09: Het werd bijna een onwaarschijnlijke datum in mijn schaakhistorie Herco Goedkoop 1O-O8-06
Goedkoop, Herco
Resultaat: 1-0
Recente reacties