Het is nu net iets meer dan 48 uur geleden dat ik door Piet werd gebeld. Hij vroeg mij of ik deel wil uitmaken van de afvaardiging van onze S.V. die zaterdag naar Arnhem af zou reizen voor het overall kampioenschap van de kampioenen der derde klassenpoules van de OSBO. Dit omdat een aantal vaste leden niet kon of wilde komen opdagen die zaterdag.
Ik ervoer het als een eer ‘gevraagd te worden.’ Echter mijn eerste reactie was iets in de trant van:”Piet, je weet dat ik, naast het feit dat ik een vrij bescheiden jongen ben aan wie de tand des tijds steeds harder begint te knagen, een vrij middelmatig schaker ben. Dus ik heb daar weinig te zoeken denk ik omdat het schaakniveau voor mij gewoon te hoog ligt.” “Ach, welnee joh. We gaan er gewoon heen, plaatsen jou aan bord 6, maken er een leuke dag van en we zien wel wat’t wordt” was zijn repliek.
Tja, wat moest ik daar nog tegen inbrengen? De weersverwachting voor de zaterdag beloofde wel goed weer om de dag al schakend door te brengen en het hoeft hier bovendien geen betoog dat het edele spel nog een van de weinige passies is in mijn leven sinds ik met het vorderen der jaren de teugels van de door mij in vroeger jaren zo sterk gekoesterde levensprincipes en –idealen steeds sterker laat vieren.
Het is immers: eten of gegeten worden. Al dien ik hier wel bij te vermelden dat the survival of the fittest allerminst aan mij besteed is. Alhoewel ik het gelijk van Darwin niet ontken.
“Ik had eigenlijk hele andere plannen voor morgen, maar vooruit Piet: count me in. Hoe laat vertrekken we uit Zwolle?”
“Half negen wordt je opgehaald. Om half tien moeten we in Arnhem zijn.”
“Jezus, Piet! Half negen? Dat is wel godsvroeg voor de zaterdag! En hoe laat zijn we weer thuis dan?”
“Het toernooi duurt tot half zeven, dus ik verwacht dat we rond achten weer in Zwolle zullen zijn.”
“Nou dan heb ik nog een uur om wat weekendboodschappen te doen. Het zij dan maar zo. Tot morgenochtend dan maar Piet.”
De volgende ochtend gaat om vijf voor half negen de bel van mijn flat. Ik pak nog even snel de autokaart van Arnhem en steek deze bij mij, want stel dat de navigatiesystemen niet werken.Wanneer ik de laatste trap afstijg zie ik voor het venster van het portiek een gestalte staan die langer is dan die van Piet. Het is Bernard.
Wij pikken Huub enkele momenten later op en rijden door de druilerige zaterdagochtend richting Arnhem. Ruim een Zwols kwartier later wachten we, na een kort telefonisch contact tussen Bernard en Piet dat even daarvoor plaatsgevonden heeft, de auto van Piet op het parkeerterrein naast de ESSO-pomp bij Heerde op. Naast hem zitten ook Hans en Eile in zijn auto. Hij deelt aan Bernard mee dat zijn Tom Tom niet werkt, maar die van Bernard doet het gelukkig wel. Daar zit ik dan met mijn overbodige ballast, maar ach wanneer het op kaartlezen aangekomen zou zijn, zouden wij waarschijnlijk toch een brug te ver gereden zijn.
Rond half tien arriveren we gezessen in twee auto’s op de plek waar het toernooi zich afspeelt: de Biblioservice in Arnhem. Een prima plek om een dag al schakend door te brengen. Het geheel speelt zich af in het restaurant op de derde verdieping. Er is gelegenheid tot het aanschaffen van diverse versnaperingen zoals koffie, fris, een broodje met diverse beleggingsmogelijkheden of bier.
Piet schrijft ons team in en rond tien over tien vangt de eerste wedstrijd aan.
Het systeem dat de organisatie heeft uitgedokterd werkt zo dat we alle zes een opponent van een andere vereniging kunnen treffen. De overall winnaar van de derde klasse is het team dat na twee wedstrijden de meeste bordpunten uit twaalf wedstrijden heeft gescoord.
Zelfs speel ik de eerste wedstrijd tegen een jeugdspeler van de Schaakmaat 2 uit Apeldoorn.
Ik vrees dat hij alle ‘stappen’ heeft doorlopen en dus alle openingsvallen perfect beheerst. Het blijkt echter mee te vallen al hoewel, ondanks het feit dat ik met wit speel, ik constant achter de feiten aan moet lopen. In het middenspel denk ik een pion te kunnen winnen, maar wanneer ik de situatie nader aanschouw dreigt er een mat in 4 omdat mijn koning op h1 achter twee pionnen staat. Even later, in zet 28, slaat mijn tegenstander met zijn pion mijn toren op c1 in plaats van deze op d1 te promoveren (dit zou tot mijn verlies geleid hebben). Nu kon ik dit compenseren door met de dame (29 Dxc1) zijn zojuist tot dame gepromoveerde pion te verschalken en zouden we alsnog een evenwichtig eindspel af kunnen wikkelen.
Het werd een toreneindspel waarin ik een pion voorkwam, maar veel meer tijd had verbruikt dan mijn tegenstander. Ik heb nog een krap half uur (een ruim Zwols kwartier). Mijn tegenstander heeft nog bijna een uur meer op de klok staan.
Na de vierenveertigste zet biedt hij remise aan. Ik aanvaard dit aanbod nadat ik even heb nagedacht.
Hoewel ik het gevoel heb dat ik wel enigszins beter sta, weiger ik met 0 punten uit Arnhem te vertrekken. Bovendien vrees ik de tijdnood.
Mijn teamgenoten hebben het niet slechter gedaan als ik en sommigen zelfs beter. Eile heeft een remise tegen good old Bert van Drongelen van Zwolle Zuid Schaakt! Hij is het langst van ons allemaal bezig en schudt Bert de remisehand (de rechter dus) wanneer zij beiden nog minder dan minder dan vijf minuten op de klok hebben. Piet heeft dan ook reeds een half punt tegen een andere speler van dezelfde vereniging gescoord. De remise kwam tot stand door een eeuwig schaak van zijn tegenstander.
Hans, Huub en Bernard hebben dan reeds in hun eerste wedstrijd een vol punt gescoord. Als team een alleszins degelijke score, want we hebben immers geen partij verloren in de eerste ronde. Met 4,5 bordpunten uit de eerste ronde zullen we als koplopers de middagronde in gaan.
De tweede ronde zal om half drie deze middag een aanvangen. Aangezien ik reeds om iets over twaalven de mij aangeboden remise geaccepteerd heb, heb ik de lange tijd tot half drie gedood met een broodje, een biertje rond half twee, een pijp gerookt in de in het restaurant aanwezige rookkamer(!) en wat kletsen met medeschakers (ook met opponenten) aldaar. In het rookhol lees in het AD dat Nick Cave een nieuw album heeft uitgebracht: Dig, Lazerus dig! Maar dit geheel terzijde.
Later heb ik ook nog wat partijen aanschouwd die nog niet waren uitgespeeld.
Om half drie schuif ik aan voor mijn partij met zwart tegen de heer Vis van VSG. Na 1. d4 d6 2. 2Pf3 e6 3. c4 c6 4. Pc3 Lb4………. komen we terecht in een Slavische variant (zonder paard c6). Het wordt een boeiende en gelijkopgaande pot waarin ik mijn tegenstander twee dubbelpionnen bezorg, maar dit mij naar mijn gevoel een weinig aan voordeel oplevert.
Na 24. .. b6 biedt ik remise aan. Mijn tegenstander denkt een aantal momenten na en accepteert dit aanbod. Ik heb er niet alleen vrede mee, maar ben meer dan tevreden. Ik kan met opgeheven hoofd Arnhem verlaten straks, want ik was vanochtend met knikkende knieën bij Bernard in de auto gestapt. Twee uur geschaakt en weer een remise! In zekere zin heb ik mezelf overtroffen hier vandaag.
Ik biedt mijn tegenstander wat te drinken aan en gezamenlijk drinken een biertje en kletsen wat. Hij vertelt mij dat hij nu en dan extern wel eens invalt voor VSG. Ik vertel hem dat ik mijn debuutoptreden voor het eerste vandaag beleef. Hij overspoeld mij bijna met lofzangen.
“Je deed precies de goede zetten.” Ik wordt er bijna verlegen van en er moet zich een blos op mijn wangen bevonden hebben toen mijn tegenstander mijn toch zo bescheiden schaakbewegingen prees.
Bernard en Hans scoren in de tweede ronde wederom een vol punt. Hans was al eerder klaar dan ik en de rest. Eile dwong even later een remise af tegen een jeugdig talent. Piet en Huub waren even daarvoor in hun partijen onderuitgegaan en hadden dus een 0 gescoord. Al met al dus weer drie uit zes. Wederom niet erg slecht te noemen.
Met 7,5 bordpunten zijn we de overall winnaars van de derde klasse geworden. Piet neemt om even over half zeven de prijs (een schaakklok) in ontvangst. Voorwaar geen slechte prestatie voor onze club, die zich toch zo kenmerkt door zijn bescheidenheid. Na de prijsuitreiking keren wij Zwolswaarts en er wordt voorgesteld het kampioenschap in de stad te vieren bij onze “stamkroeg” Stroomberg. Echter na een telefoontje van Piet aan onze auto blijkt deze dicht. In een telefoontje dat ik nog voor Zwolle aan hem terugpleeg opper ik om dan maar naar de Big Bull te gaan. Het ligt immers in het centrum en uit vroeger jaren weet ik dat ze er een schaakbord hebben. Onze auto arriveert er als eerste, maar even later zijn daar ook de anderen. Johan Valk schuift nog weer even later ook aan. Het schaakbord wordt gepakt, het bier vloeit in overvloedige mate. Menig partij wordt geanalyseerd en er hangt een feestelijke sfeer. Wat heet feestelijk? Er hangt een kampioenensfeer! De teamleden zijn uitbundig en zijn zichzelf niet meer!
Rond middernacht gaat, naast Johan, elk der kampioenen zijns weegs. Op weg naar huis. Daar waar de nachtelijke rust op ieders kussen lonkt.
Volgend jaar is de tweede klasse een uitdaging voor ons eerste team. Bij deze heren: wanneer jullie me dan nodig hebben voor het overall kampioenschap in Arnhem, bel me gerust. Ik heb na zaterdag het gevoel dat ik de ganse schaakwereld aankan of op zijn minst een remise tegen hen kan spelen J. Hoewel ik jullie niet van te voren de garantie kan en wil geven voor een dergelijk succesvol verloop van het toernooi in 2009.
Zwolle, 18/19 mei 2008,
Herco Goedkoop
NB: Eile, bedankt voor je vertrouwen in me.
Recente reacties