Schaakvereniging Pegasus Zwolle

In Hattem wachtte Denk en Zet die beide voorgaande wedstrijden verloren had.
Van deze tegenstander zouden we kunnen winnen.
Aan bord 2 pakte Hans Schuilenburg zijn tegenstander snel in: binnen de kortste keren zag hij er geen gat meer in en stonden wij met 1-0 voor.

Tabe Riedstra aan bord 6 had ook een opponent die goed meewerkte: na een blunder was die partij na een uur spelen afgelopen. Ongeveer tegelijkertijd had Dick Pons aan bord 3een behoorlijk vastgelopen stelling op het bord en werd besloten tot remise.

Tien minuten later kon Wim van den Born aan bord 1 opgeven: zijn tegenstander (met een rating van bijna 2000) had hem totaal verpletterd.

Een uur later bood Jan Marten Otterman aan bord 4 remise aan in een wat onoverzichtelijke stelling. Door deze remise hadden we in ieder geval 3 punten en konden we niet meer verliezen.

Alle ogen waren nu gericht op Gerard van Bussel aan bord 5, die een spannende partij had. Op een gegeven moment ruilde zijn tegenstander een Paard en Loper voor een Toren. Niet ongunstig! In het eindspel zag Gerard kans met een paardvork de winst binnen te halen. De eindstand werd zo bepaald op 4 -2 voor ons!

Zeer tevreden reden we terug naar huis.

W.v.d.Born

Het derde team toog vol goede moed (en waarom ook niet!) naar Meppel.

Aanvankelijk stonden we bij het verkeerde gebouw, maar enkele straten verder kwamen we op de juiste plek terecht. Het was een café aan een kerkplein.
In een bovenzaaltje moesten we spelen (met uitzicht op het plein).

Jan Marlen Otterman (bord 4) was er met z’n gedachten niet echt bij. Na enkele blunders in het begin van de partij kon hij zijn Koning na een half uurtje al neerleggen.

Een uur later, toen Jan Stegeman (bord 2) een pion veroverd had en zijn tegenstander geen kans meer gaf, stonden we weer gelijk.

Om 22.05 u. gaf Herco Goedkoop (bord 6) zijn partij op: hij had een ontwikkelingsachterstand opgelopen en zijn tegenstander doorzag z’n plannen.

Tien minuten later moest Gerard van Bussel (bord 5) de eer aan zijn tegenstander laten: hij was hopeloos vast komen te zitten en zag geen uitweg meer.

Weer vijf minuten later gaf Wim van den Born (bord 1) een toren weg. Wat zijn verlies alleen bespoedigde, want zijn tegenstander was duidelijk sterker.

Om 22.50 u. kon Dick Pons (bord 3), na goed spel, toch nog een overwinning boeken, zodat de einduitslag 4-2 werd voor Meppel 3.

Ongebroken en niet eens zo somber gingen we terug naar Zwolle.

W.v.d. Born

Terwijl de zomer nadruppelt, zien wij de feiten onder ogen. Het wordt koud en kil, ook in ons hart. Misschien wel juist. Hazes is weg, Balkenende komt terug. Gezellige massa-demonstraties verdwijnen, stilstaande treinen en bussen komen er aan. Of juist niet dus. Anne Frank mag niet postuum geïntegreerd worden. Of ze postuum kan worden uitgezet, wordt thans door Verdonk bestudeerd. We mogen nog twee weken vruchteloos hopen op een verrassende zege van Kerry. Tja. Welnu. Misschien druppelt de zomer wel niet meer en is het echt al keihard herfst geworden. Gelukkig wordt er weer geschaakt en kan godin Caissa ons door deze herfstdepressie lijden.

Zo speelde het Eerste team van Pegasus zijn openingswedstrijd tegen Dronten. De bezetting aan de borden was 1. Krine Faber, 2. Eile Dam, 3. Menno ter Braak, 4. Gerwin van de Belt, 5. Bernard Holtrop, 6. Reinoud Prins, 7. Tahl Tekofsky en 8. Hedzer Terpstra.

Het team starte zeer voortvarend. Nadat Gerwin rond half tien de score al had geopend brachten om half elf Hedzer en Reinoud de score op 3-0.

Een uur later bracht Eile Dam met wit in een degelijke Benoni de score op 4-0. Nu wilde het toeval dat zijn partij lange tijd synchroon liep met de partij aan het vijfde bord. Helaas met omgekeerde kleuren, zodat het eigenlijk onvermijdelijk was dat Dronten vijf minuten later het eerste punt mocht aantekenen. 4-1.

Krine stelde kort daarna de winst veilig met een remise. Menno verspeelde zijn partij op het laatste moment nog door een eeuwig schaak te versmaden en Tahl bracht om kwart voor twaalf met een remise de stand op 5-3.

Voorwaar, een resultaat om trots op te zijn. De eerste stap naar de eerste klasse is gezet.

Bernard Holtrop

Een avondje met veel spanning.

Wit mocht wel beginnen maar minder vaak winnen. Dat gaat nog wel eens anders. Vorig jaar met een beetje geluk gewonnen van Pegasus 2, zou het nu dan wat makkelijker gaan tegen hun 3^e? Bij binnenkomst zien we al snel dat het allesbehalve een makkie gaat worden. Iedereen zet zijn partij degelijk op, met op de achtergrond een zeer enthousiaste toneelclub. Alleen Martin vliegt er zogezegd meteen in. Het lijkt op rapidschaak en binnen een half uur slaat Martin een gaatje met Lxh7. De loper kan niet genomen worden, maar de strijd is nog lang niet gestreden. Martin lijkt na enig tijd een toren weg te blunderen, maar krijgt even later ook een toren retour. Na deze verwikkelingen heeft Martin duidelijk voordeel.

Het rolluik gaat vanavond met wat extra volume open. Ik kan me vergissen, maar de barman lijkt me geen schaker of zo.

Vincent moet aantreden tegen een ex ZSG-er die zich de laatste jaren alleen met internetvluggertjes heeft ingelaten. Hij gebruikt slechts 10 minuten voor de totale partij, relatief lang dus, maar dat komt dan ook door de notatieplicht.

Met nog slechts enkele minuten op de klok heeft Vincent een gewonnen maar ook behoorlijk dichtgeschoven stelling. Hij besluit een eerder verworven kwaliteit te offeren om de boel te openen, biedt nog remise aan, maar hij wordt er uit getempeerd. Al met al een weinig verheffend gebeuren. Ik kan me in elk geval niet heugen dat ik ooit eerder om 22.15 uur al stond te noteren vanwege tijdnood. Stand 1-0 dus. Lerrie komt even later na een evenwichtige partij na veel afruilen remise overeen, stand 1,5–0,5. Wilco en Frank staan nog onduidelijk, maar Martin en Tjeerd staan beter. Tjeerd staat een stuk voor en meldt op noordelijke wijze dat hij “wel aardig”staat. Moet kunnen dus! Bovendien komen de supporters Harry, Riemer en Jan op bezoek.

AI! Wat zie ik daar? Tjeerd staat super en schrijdt nu rustig en zelfverzekerd met zijn monarch koning naar voren, MAAAARRR hij laat ineens een fataal aftrekschaak toe……..ik loop weg, dit wil ik niet meemaken…….even diep ademhalen……..en toch maar weer terug …….hehe, GELUKKIG!……. Jan Stegeman heeft het niet gezien. Deze (ook) ex ZSG-er doet nog wel heel leep zijn laatste stuk in de aanbieding met een duivels patgeintje, maar daar trapt Tjeerd vandaag dus liever niet in. Even later trekt hij de stand weer mooi gelijk 1,5-1,5.

Martin zit met 2 vrijpionnen zwaar te zoeken naar een winstweg. Helaas probeert hij iets te snel te forceren en verspeelt zijn mooie troeven. Ik had eigenlijk op een puntje gerekend maar de stand wordt 2,5-1,5. Wilco heeft een lastig toreneindspel en wat weinig tijd. Hij activeert de toren en wint een pion, maar kiest niet de veiligste volgorde. Wit lijkt nu zelfs gewonnen te staan, hij kiest echter remise door zetherhaling. OK, stand 3-2. Frank komt dit ter ore en wordt daar niet vrolijk van: “Hoe kan dat nou?” Tja, moet hij dan ijzer met handen breken? Hij heeft wel een enorme “trucendoos” met actieve stukken klaargezet voor een mataanval, maar wit is een zeer degelijke speler die zijn koning flink heeft ingebouwd. Frank heeft wat minder tijd en uiteraard helpt het voor Pegasus karakteristieke rumoer ook niet echt. Frank ruilt een mooie loper tegen een raar paard op h2, wint daarmee een pion op g4, maar hoe moet de aanval verder? De stelling is behoorlijk lastig, ook wit heeft nog diverse keuzes, maar de druk is opgevoerd. Ik zie dat wit de dame van Frank helaas kan terugsturen met Tf3-h3, maar in plaats daarvan blundert hij plotseling met Tf3-g3. Heeft wit per ongeluk te vroeg losgelaten? Frank zet de zwarte dame op h2: MAT! Wit had het overzien en reageert sportief. Toch nog een matchpunt.

Paul Grooten

Gedetailleerde uitslagen:

Pegasus 3 – ZSG 4       3-3

Hans Schuilenburg (1637) – Vincent van Elburg (1615) 1-0

Theo Vaatstra (1705)     – Frank Bijleveld (1598)    0-1

Dick Pons (1561)         – Martin Logtenberg (1490)  1-0

Dick Metz (1513)         – Lerrie Grooten (1556)     rem.

Jan Stegeman (1643)      – Tjeerd Mellema (1446)     0-1

Gerard van Bussel (1439) – Wilco van der Camp (****) rem.

Overgenomen van www.zwols-sg.nl

Op vrijdag 23 maart speelde het eerste team zijn slotronde met 7 andere teams in het denksportcentrum in de Venestraat in Zwolle.

Hoewel het nauwelijks nog denkbaar was, was er nog een theoretische mogelijkheid om via versterkte degradatie uit deze klasse te vallen. Het zou dus wenselijk zijn om nog een wedstrijdpuntje extra uit deze ronde te halen, ondanks het feit dat we tegen koploper Schaakstad 6 moesten.

De volgende spelers begonnen aan deze klus: Bernard Holtrop, Tahl Tekofsky, Eile Dam, Hedzer Terpstra, Wim van de Born, Cees Pilon, Michiel de Groot en Frans de Groot.

Nu diende zich nog een andere bijzonderheid aan: Schaakstad 6 had aan 1 matchpunt genoeg om kampioen te worden. Beide teams zouden dus heel gelukkig zijn met een 4-4 uitslag.

De teamleider van onze tegenstander stelde dit al voor om na vijf minuten spelen alle partijen remise te geven. Na een kort overleg met enkele wijze spelers besloot onze teamleider dat we dat niet konden maken en speelden we verder.

Na een uur spelen moest helaas Wim van den Born zijn partij al opgeven. (1-0).

Wederom kwam het voorstel van de tegenpartij om er 4-4 van te maken. De kans dat we dat zouden halen was niet zo groot. Dus gingen we hiermee accoord. Echter lag de tegenstander van Bernard Holtrop dwars die zijn partij (overigens zeer terecht) niet remise wilde geven. Dus ging de deal weer niet door.

Even later moest ondergetekende inderdaad zijn vlag strijken nadat hij geen weerstand had kunnen bieden aan een krachtig koningsaanval van zijn tegenstander. (2-0)

De partij van Cees Pilon werd rond die tijd remise nadat Cees een kritieke stelling had opgelost en er een gelijkwaardig toreneindspel over bleef. (2,5-0,5).

Hierna begonnen de kansen te keren. Michiel maakte voor het eerste in zijn schaakcarriere mee dat hij zijn tegenstander echt mat kon zetten. En hiermee was de stand 2,5-1.5.

Ook Hedzer Terpstra kon de winst tegen Ludwig Fluttert niet meer ontgaan.

Wederom werden onze tegenstanders zenuwachtig en stelden voor om dan toch de resterende partijen remise te geven. Na rondvraag bij de spelers bleek er geen bezwaar en werd aldus besloten. (4-4). Deze uitslag verzekerde ons van een mooie vierde plaats.

Volgend jaar gaan we geen degradatieschaak meer spelen, maar moeten we maar eens gaan kijken of de eerste klasse niet wat voor ons is.

Met de nodige bedenkingen vertrokken op donderdag 12 maart de acht spelers vanaf de Weijenbelt richting de Schalm in Deventer. Er stond een zware klus te klaren. We moesten tegen het eerste van Pallas, die aan de eerste borden altijd een paar klinkende namen weet op te stellen.

Je moet het helemaal niet doen, maar ik vind het gewoon veel te leuk om even een ratingvergelijking te maken: Het team van Pallas had een gemiddelde rating van 1810 en het team van Pegasus stelde daar een schamele gemiddelde rating van 1651 tegenover. Een ratingverschil van 159. Op basis hiervan mag men een score verwachten van 29% (5,68-2,32 dus). Weinig kans om te winnen dus, maar je weet maar nooit!

We begonnen een de klus met de instelling om in ieder geval onze huid zo duur mogelijk te verkopen. Menno had nog een andere motivatie. Hij speelde tegen de bekende schaakster Carla Bruinenberg en zou zijn gezicht niet meer in de kroeg kunnen vertonen als hij van een vrouw met schaken zou verliezen.

Na een uurtje spelen zat Johan al tegen een remiseachtige stelling aan te kijken; Krine was verwikkeld in een soort Franse stelling; Hedzer had een gecompliceerde stelling met twee pluspionnen maar met een zeer zwakke Koningstelling; Kees zat tegen een stelling aan te kijken waarbij hij een creatieve oplossing moest verzinnen tegen de dubbele aanval met de Dame enerzijds op f7 anderzijds op een ongedekt staand Paard op c3. (Ja Kees speelde met zwart); Menno had een goede stelling tegen Carla.

Om tien uur kreeg Johan een remise aanbod wat hij afsloeg; Jan bood remise aan, maar dat werd afgeslagen en Kees had duidelijk geen goede oplossing kunnen vinden op het probleem van een uur geleden, want hij speelde met een stuk achter. Overigens wel in een actieve stelling.

Om kwart over tien gaf Hedzer in een hopeloze stelling op. (1-0). Daar tegenover stond dat zich op het eerste bord een winnende stelling voor Krine begon af te tekenen.

Johan stond ook een pion voor maar wel in een toren eindspel, dit soort eindspelen zijn altijd lastig.

Om kwart voor elf kwam ondergetekende remise met zijn tegenstander overeen (1½-½) en een kwartiertje later besloot ook Johan zijn partij met remise. (2-1). Weer een kwartiertje later kapituleerde Kees (3-1) en haalde Jan alsnog het halve punt binnen. (3½-1½).

Om half twaalf besloot Krine met een overtuigend slotoffensief zijn partij af met winst. (3½-2½) en weer vijf minuten later besloot Menno zijn partij met remise (hij kon gelukkig zijn gezicht toch nog in de kroeg vertonen) (4-3).

Eile zat tegen een overduidelijke remise stelling aan te kijken, maar probeerde in het clubbelang toch nog een winst te forceren. Maar dit lukte niet. In  plaats mocht er een 0 opgeschreven worden, wat een eindstand van 5-3 voor Pallas opleverde.

Toch een goede score. Want ondanks dat dit een verlies is, is het goed mogelijk dat de drie gehaalde bordpunten wel eens de doorslag gaan geven bij het bepalen welke teams dit seizoen uit deze poule moeten degraderen. Want hoewel we ook na deze ronde nog gewoon op de vierde plaats zullen staan, kan er in de laatste ronde nog van alles gebeuren. Bovendien is het wel 0.68 punt boven de eerder genoemde verwachte score.

Nog even op een rij:

1.       Ruud Winkel       1849 – Krine Faber     1829 0-1
2.       Piet Roos         1940 – Bernard Holtrop 1687 ½-½
3.       Carla Bruinenberg 1888 – Menno ter Braak 1570 ½-½
4.       Henk Mandemaker   1826 – Eile Dam        1792 1-0
5.       Willem Duvekot    1702 – Hedzer Terpstra 1639 1-0
6.       Willem Wubs       1749 – Kees Pilon      1625 1-0
7.       Bahrudin Efendic  1718 – Johan Valk      1527 ½-½
8.       Gerard Burgers         - Jan Stegeman    1542 ½-½

De stand na 5 ronden:

Mp Bp  1   2  3  4  5   6  7  8

1. Schaakstad 6   10 26½ x   6  5  .  .   5½ 5  5

2. Pallas         8  26  2   x  .  .  6   4½ 7  6½

3. Heerde         7  24  3   .  x  4  5   .  5  7

4. Pegasus        5  21  .   .  4  x  3   5  3½ 5½

5. ZSG 3          4  16½ .   2  3  5  x   2  4½ .

6. Briesend Paard 3  19  2½  3½ .  3  6   x  .  4

7. VSG 2          2  15  3   1  3  4½ 3½  .  x  .

8. Lelystad 2     1  12  3   1½ 1  2½ .   4  .  x

6^de ronde:

ZSG 3          - Schaakstad 6 3½ - 4½
Lelystad 2     - VSG 2        -
Briesend Paard - Heerde       3  - 5
Pallas         - Pegasus      5  - 3

10 februari 2004 werd alweer de vijfde ronde in de OSBO competitie gespeeld.

We speelden thuis tegen het Briesend Paard uit Urk, dat deze avond enigszins gehavend aan de start kwam.

We startten met een iets ongebruikelijke opstelling: Friso Nieuwenhuis aan het eerste bord en aan de volgende borden: Krine Faber, Bernard Holtrop, Menno ter Braak, Eile Dam, Hedzer Terpstra, Johan Valk en Herman Schreurs.

Onze gasten lieten het tweede bord vrij, zodat Krine deze avond direkt het punt kado kreeg. (1-0). Aan het zevende bord kreeg Johan ook al spoedig de wind in de zeilen en kon rond half tien de partij in zijn voordeel beslissen. (2-0). Menno zat toen met een vrij complexe stelling, die op het oog goede aanvalskansen bood. Maar toen de rook enigszins opgetrokken was, kreeg hij een remiseaanbod en nam dat aan na overleg met de teamleider. (2,5-0,5)

Op de overige borden werd nog volop strijd geleverd, waarbij alles nog redelijk in evenwicht was. Maar een uur later kon de schrijver van dit stuk ook een punt bijschrijven nadat zijn tegenstander een tactische manoeuvre even over het hoofd had gezien. (3,5-0,5). Het is begrijpelijk dat sommige mensen al meenden dat het wel eens een echte overwinning zou kunnen worden. Maar nu begon er dan toch een flinke tegenwind te komen. Eile en Herman moesten het punt aan de tegenstander laten. (3,5-2,5). Ook Hedzer kwam in hevige storm terecht en het leek erop dat zijn stelling spoedig averij zou oplopen. Maar de hoop kon gevestigd worden op Friso die ons team in veilige haven zou moeten kunnen loodsen. Na een spannend kwartiertje werd deze inderdaad bereikt (4,5-2,5) en als toen bleek dat ook Terpstra op de remise haven bereikt had (5-3).

We staan nu in “het linker rijtje”. En dit mag een bijzonder nuttige overwinning genoemd worden. We zijn nu al behoorlijk zeker dat we ook volgend jaar weer in de tweede klasse kunnen blijven. We moeten toch nog maar eens zien of we de resterende twee wedstrijden tegen de nummers 1 en 2 (Pallas en Schaakstad 6) er nog wat puntjes kunnen bij sprokkelen.

Bernard Holtrop

Op vrijdag 9 januari 2004 (een week eerder dan de officiele datum) ging het eerste team op weg richting Lelystad om daar te proberen wat broodnodige punten te halen in de strijd tegen degradatie.

Het team bestond uit de volgende personen. 1. Krine Faber, 2. Bernard Holtrop, 3. Menno ter Braak, 4. Eile Dam, 5. Hedzer Terpstra, 6 Herman Schreurs, 7. Johan Valk, 8. Huub Dijk.

Iedereen was keurig op tijd dus begonnen de partijen stipt om 8 uur.

De entourage in Lelystad heeft altijd iets speciaals. Lelystad probeert het altijd zo te regelen dat alle teams tegelijk thuis spelen. Op deze data wordt dan ook geen interne competitie gespeeld. Wij speelden tegen het tweede team en hadden de eer om op het podium te spelen. Vier borden aan de ene kant van de zaal en de borden 5 tot en met 8 aan de andere kant van de zaal. De lagere teams speelden dus letterlijk lager op de begane grond en mochten opzien tegen de echte schakers die op het podium speelden. Dit inspireert om dan ook je beste beentje voor te zetten en dus ging iedereen er stevig tegenaan. Alle partijen gingen lang gelijk op, behalve de partij van Huub Dijk. Hij speelde tegen een snelschaker en was na drie kwartier spelen al in een pionnen eindspel beland met 1 pion meer. Een half uur later waren er al ettelijke pionnen bijgekomen en om kwart voor tien was voor Huub de buit binnen. Het eerste punt. Rond die zelfde tijd kwam Herman remise overeen met zijn tegenstander. (1,5-0,5). Johan begon rond die tijd wat initiatief te krijgen en mocht op een goede afloop hopen, maar rond 10 uur was dit initiatief verdwenen en een kwartier later kreeg hij een remise aanbod wat hij na overleg met de teamleider weigerde. Hij vond dat hij nog steeds beter stond. Om half elf besloten Krine en zijn tegenstander de punten te delen. (2-1). Inmiddels was de (koningsindische) partij van Bernard in een fase gekomen van buigen of barsten. Hierbij toonde Bernard dat zijn vormkrisis tot het verleden behoort en de balans sloeg om even voor elf uur overtuigend door in het voordeel van Bernard (3-1) en ook Johan haalde de volle winst binnen. (4-1). Bij Menno ging er even iets helemaal fout en hij mocht zijn tegenstander feliciteren met zijn overwinning (4-2). Er bleven nu nog twee partijen over. Eile en Hedzer waren nog aan het spelen. Beide in een mindere stelling. Hedzer met een kwaliteit achter en Eile met een pion bij een stelling met ongelijke lopers. Om 20 over elf zag de tegenstander van Eile geen winstkansen meer en werd tot remise besloten. (4,5-2,5). Het eerste matchpunt van het seizoen was binnen! De partij van Hedzer was in een enerverende eindfase gekomen, waarbij zijn tegenstander een pion op promoveren had staan, maar wat Hedzer met miraculeuze schaakjes met het paard steeds uit kon stellen. In de pogingen aan deze schaakjes te ontkomen verloor zijn tegenstander even de klok uit het oog en verloor de partij op tijd. (5,5-2,5). De uitslag remise had meer recht aan de partij gedaan. Maar zo is het spel nu een keer.

Twee kostbare matchpunten werden dus meegenomen naar Zwolle. We zijn hiermee nog niet uit degradatie zorgen, want hierna wachten de huidige nummers 1 tot en met 3 op de ranglijst (Briesend Paard, Pallas en Schaakstad 6) ons nog op. Ook tegen een (of meerdere) van deze teams moeten nog punten gehaald worden. De spanning blijft er voorlopig nog wel in dus.

Uw verslaggever
Bernard Holtrop