Het is nu net iets meer dan 48 uur geleden dat ik door Piet werd gebeld. Hij vroeg mij of ik deel wil uitmaken van de afvaardiging van onze S.V. die zaterdag naar Arnhem af zou reizen voor het overall kampioenschap van de kampioenen der derde klassenpoules van de OSBO. Dit omdat een aantal vaste leden niet kon of wilde komen opdagen die zaterdag.
Ik ervoer het als een eer ‘gevraagd te worden.’ Echter mijn eerste reactie was iets in de trant van:”Piet, je weet dat ik, naast het feit dat ik een vrij bescheiden jongen ben aan wie de tand des tijds steeds harder begint te knagen, een vrij middelmatig schaker ben. Dus ik heb daar weinig te zoeken denk ik omdat het schaakniveau voor mij gewoon te hoog ligt.” “Ach, welnee joh. We gaan er gewoon heen, plaatsen jou aan bord 6, maken er een leuke dag van en we zien wel wat’t wordt” was zijn repliek.

Tja, wat moest ik daar nog tegen inbrengen? De weersverwachting voor de zaterdag beloofde wel goed weer om de dag al schakend door te brengen en het hoeft hier bovendien geen betoog dat het edele spel nog een van de weinige passies is in mijn leven sinds ik met het vorderen der jaren de teugels van de door mij in vroeger jaren zo sterk gekoesterde levensprincipes en –idealen steeds sterker laat vieren.
Het is immers: eten of gegeten worden. Al dien ik hier wel bij te vermelden dat the survival of the fittest allerminst aan mij besteed is. Alhoewel ik het gelijk van Darwin niet ontken.

“Ik had eigenlijk hele andere plannen voor morgen, maar vooruit Piet: count me in. Hoe laat vertrekken we uit Zwolle?”
“Half negen wordt je opgehaald. Om half tien moeten we in Arnhem zijn.”
“Jezus, Piet! Half negen? Dat is wel godsvroeg voor de zaterdag! En hoe laat zijn we weer thuis dan?”
“Het toernooi duurt tot half zeven, dus ik verwacht dat we rond achten weer in Zwolle zullen zijn.”
“Nou dan heb ik nog een uur om wat weekendboodschappen te doen. Het zij dan maar zo. Tot morgenochtend dan maar Piet.”

De volgende ochtend gaat om vijf voor half negen de bel van mijn flat. Ik pak nog even snel de autokaart van Arnhem en steek deze bij mij, want stel dat de navigatiesystemen niet werken.Wanneer ik de laatste trap afstijg zie ik voor het venster van het portiek een gestalte staan die langer is dan die van Piet. Het is Bernard.
Wij pikken Huub enkele momenten later op en rijden door de druilerige zaterdagochtend richting Arnhem. Ruim een Zwols kwartier later wachten we, na een kort telefonisch contact tussen Bernard en Piet dat even daarvoor plaatsgevonden heeft, de auto van Piet op het parkeerterrein naast de ESSO-pomp bij Heerde op. Naast hem zitten ook Hans en Eile in zijn auto. Hij deelt aan Bernard mee dat zijn Tom Tom niet werkt, maar die van Bernard doet het gelukkig wel. Daar zit ik dan met mijn overbodige ballast, maar ach wanneer het op kaartlezen aangekomen zou zijn, zouden wij waarschijnlijk toch een brug te ver gereden zijn.

Rond half tien arriveren we gezessen in twee auto’s op de plek waar het toernooi zich afspeelt: de Biblioservice in Arnhem. Een prima plek om een dag al schakend door te brengen. Het geheel speelt zich af in het restaurant op de derde verdieping. Er is gelegenheid tot het aanschaffen van diverse versnaperingen zoals koffie, fris, een broodje met diverse beleggingsmogelijkheden of bier.
Piet schrijft ons team in en rond tien over tien vangt de eerste wedstrijd aan.
Het systeem dat de organisatie heeft uitgedokterd werkt zo dat we alle zes een opponent van een andere vereniging kunnen treffen. De overall winnaar van de derde klasse is het team dat na twee wedstrijden de meeste bordpunten uit twaalf wedstrijden heeft gescoord.

Zelfs speel ik de eerste wedstrijd tegen een jeugdspeler van de Schaakmaat 2 uit Apeldoorn.
Ik vrees dat hij alle ‘stappen’ heeft doorlopen en dus alle openingsvallen perfect beheerst. Het blijkt echter mee te vallen al hoewel, ondanks het feit dat ik met wit speel, ik constant achter de feiten aan moet lopen. In het middenspel denk ik een pion te kunnen winnen, maar wanneer ik de situatie nader aanschouw dreigt er een mat in 4 omdat mijn koning op h1 achter twee pionnen staat. Even later, in zet 28, slaat mijn tegenstander met zijn pion mijn toren op c1 in plaats van deze op d1 te promoveren (dit zou tot mijn verlies geleid hebben). Nu kon ik dit compenseren door met de dame (29 Dxc1) zijn zojuist tot dame gepromoveerde pion te verschalken en zouden we alsnog een evenwichtig eindspel af kunnen wikkelen.
Het werd een toreneindspel waarin ik een pion voorkwam, maar veel meer tijd had verbruikt dan mijn tegenstander. Ik heb nog een krap half uur (een ruim Zwols kwartier). Mijn tegenstander heeft nog bijna een uur meer op de klok staan.
Na de vierenveertigste zet biedt hij remise aan. Ik aanvaard dit aanbod nadat ik even heb nagedacht.
Hoewel ik het gevoel heb dat ik wel enigszins beter sta, weiger ik met 0 punten uit Arnhem te vertrekken. Bovendien vrees ik de tijdnood.
Mijn teamgenoten hebben het niet slechter gedaan als ik en sommigen zelfs beter. Eile heeft een remise tegen good old Bert van Drongelen van Zwolle Zuid Schaakt! Hij is het langst van ons allemaal bezig en schudt Bert de remisehand (de rechter dus) wanneer zij beiden nog minder dan minder dan vijf minuten op de klok hebben. Piet heeft dan ook reeds een half punt tegen een andere speler van dezelfde vereniging gescoord. De remise kwam tot stand door een eeuwig schaak van zijn tegenstander.
Hans, Huub en Bernard hebben dan reeds in hun eerste wedstrijd een vol punt gescoord. Als team een alleszins degelijke score, want we hebben immers geen partij verloren in de eerste ronde. Met 4,5 bordpunten uit de eerste ronde zullen we als koplopers de middagronde in gaan.

De tweede ronde zal om half drie deze middag een aanvangen. Aangezien ik reeds om iets over twaalven de mij aangeboden remise geaccepteerd heb, heb ik de lange tijd tot half drie gedood met een broodje, een biertje rond half twee, een pijp gerookt in de in het restaurant aanwezige rookkamer(!) en wat kletsen met medeschakers (ook met opponenten) aldaar. In het rookhol lees in het AD dat Nick Cave een nieuw album heeft uitgebracht: Dig, Lazerus dig! Maar dit geheel terzijde.
Later heb ik ook nog wat partijen aanschouwd die nog niet waren uitgespeeld.

Om half drie schuif ik aan voor mijn partij met zwart tegen de heer Vis van VSG. Na 1. d4 d6 2. 2Pf3 e6 3. c4 c6 4. Pc3 Lb4………. komen we terecht in een Slavische variant (zonder paard c6). Het wordt een boeiende en gelijkopgaande pot waarin ik mijn tegenstander twee dubbelpionnen bezorg, maar dit mij naar mijn gevoel een weinig aan voordeel oplevert.
Na 24. .. b6 biedt ik remise aan. Mijn tegenstander denkt een aantal momenten na en accepteert dit aanbod. Ik heb er niet alleen vrede mee, maar ben meer dan tevreden. Ik kan met opgeheven hoofd Arnhem verlaten straks, want ik was vanochtend met knikkende knieën bij Bernard in de auto gestapt. Twee uur geschaakt en weer een remise! In zekere zin heb ik mezelf overtroffen hier vandaag.
Ik biedt mijn tegenstander wat te drinken aan en gezamenlijk drinken een biertje en kletsen wat. Hij vertelt mij dat hij nu en dan extern wel eens invalt voor VSG. Ik vertel hem dat ik mijn debuutoptreden voor het eerste vandaag beleef. Hij overspoeld mij bijna met lofzangen.
“Je deed precies de goede zetten.” Ik wordt er bijna verlegen van en er moet zich een blos op mijn wangen bevonden hebben toen mijn tegenstander mijn toch zo bescheiden schaakbewegingen prees.

Bernard en Hans scoren in de tweede ronde wederom een vol punt. Hans was al eerder klaar dan ik en de rest. Eile dwong even later een remise af tegen een jeugdig talent. Piet en Huub waren even daarvoor in hun partijen onderuitgegaan en hadden dus een 0 gescoord. Al met al dus weer drie uit zes. Wederom niet erg slecht te noemen.
Met 7,5 bordpunten zijn we de overall winnaars van de derde klasse geworden. Piet neemt om even over half zeven de prijs (een schaakklok) in ontvangst. Voorwaar geen slechte prestatie voor onze club, die zich toch zo kenmerkt door zijn bescheidenheid. Na de prijsuitreiking keren wij Zwolswaarts en er wordt voorgesteld het kampioenschap in de stad te vieren bij onze “stamkroeg” Stroomberg. Echter na een telefoontje van Piet aan onze auto blijkt deze dicht. In een telefoontje dat ik nog voor Zwolle aan hem terugpleeg opper ik om dan maar naar de Big Bull te gaan. Het ligt immers in het centrum en uit vroeger jaren weet ik dat ze er een schaakbord hebben. Onze auto arriveert er als eerste, maar even later zijn daar ook de anderen. Johan Valk schuift nog weer even later ook aan. Het schaakbord wordt gepakt, het bier vloeit in overvloedige mate. Menig partij wordt geanalyseerd en er hangt een feestelijke sfeer. Wat heet feestelijk? Er hangt een kampioenensfeer! De teamleden zijn uitbundig en zijn zichzelf niet meer!
Rond middernacht gaat, naast Johan, elk der kampioenen zijns weegs. Op weg naar huis. Daar waar de nachtelijke rust op ieders kussen lonkt.

Volgend jaar is de tweede klasse een uitdaging voor ons eerste team. Bij deze heren: wanneer jullie me dan nodig hebben voor het overall kampioenschap in Arnhem, bel me gerust. Ik heb na zaterdag het gevoel dat ik de ganse schaakwereld aankan of op zijn minst een remise tegen hen kan spelen J. Hoewel ik jullie niet van te voren de garantie kan en wil geven voor een dergelijk succesvol verloop van het toernooi in 2009.

Zwolle, 18/19 mei 2008,
Herco Goedkoop

NB: Eile, bedankt voor je vertrouwen in me.

Op dinsdag 20 december speelde het eerste team de derde ronde in de klasse OSBO 2A tegen Caissa uit Elburg.

De wedstrijd werd uiteindelijk nipt verloren met 3,5-4,5 na Overwinningen van Piet van der Wal en Hedzer Terpstra, remises waren er van Herman Schreurs, Krine Faber en Bernard Holtrop. Helaas ging er met de verliespartijen van Menno ter Braak, Johan Valk en Eile Dam net 1 partij te veel verloren om op een gelijke stand uit te komen.

De stand na drie ronden in deze poule is nu:

1. Meppel 2   5  15  x 6   .  .   .   .   5   4
2. Dronten    4  13½ 2 x   .  .   .   6   .   5½
3. Combinatie 4  12  . .   x  4½  3   .   4½  .
4. Heerde     3  13½ . .   3½ x   4   .   .   6
5. Pegasus    3  12½ . .   5  4   x   3½  .   .
6. Caissa     3  10½ . 2   .  .   4½  x   4   .
7. Lelystad   1  10½ 3 .   3½ .   .   4   x   .
8. Nunspeet   1  8½  4 2½  .  2   .   .   .   x

Bernard Holtrop

Wij begonnen de wedstrijd met drie invallers.

Invaller Rien Rietberg (bord 2) had aanvankelijk een “snelschaakpartij”. De stelling raakte vast en zijn tegenstander bood remise aan. Na overleg accepteerde Rien het aanbod.

Aan bord 1 raakte Wim van den Born een pion kwijt. Dit verlies kon niet meer ongedaan gemaakt worden en veroorzaakte in het eindspel het verlies van de partij.

Aan bord 6 kwam Han Jurriaans een kwaliteit achter en verloor ook.

Invaller Dick Metz (bord 3) kwam in een eindspel met ieder een loper van dezelfde kleur en enkele pionnen terecht. Het zag er lang naar uit dat de partij in remise zou eindigen, maar de tegenstander maakte een “klein” foutje en Dick bleef koelbloedig en won.

Invaller Herco Goedkoop (bord 4) zag zich geplaatst tegenover een meerderheid aan pionnen en had daar geen verweer tegen.

Aan bord 5 had Huub Dijk een zware partij. In het eindspel kon hij met twee pionnen oprukken en zelfs met zijn toren mat geven.

Zo verloren wij toch nipt met 3½ – 2½.

Het begin van de wedstrijd was niet erg hoopvol: na anderhalf uur spelen stonden we met ½ – 2½ achter.

Op bord 5 verloor Huub Dijk zijn Siciliaanse partij na een oprukken van pionnen in een gedrongen stelling.

Ook Dick Pons ( bord 4) verloor in een aanvankelijk goede stelling na een verkeerde afruil.

Han Jurriaans (bord 6) accepteerde een remiseaanbod na een pion achterstand.

Een half uur later kreeg invaller Theo Vaatstra (bord 3) remise aangeboden, maar gezien de stand mocht hij dat van de teamleider Wim van den Born niet aannemen. En dat was maar goed ook, want even later sleept hij de overwinning binnen.

Aan bord 1 won Wim van den Born in een gelijke stand doordat zijn tegenstander door de vlag ging.

De stand was weer gelijk.

De partij van Michiel de Groot (bord 2) moest de doorslag geven. Hij had al eerder genoegen willen nemen met remise, maar ook hij mocht dat niet.

Heel netjes haalde hij de winst binnen.

Zo wonnen wij met 3½ – 2½.

Vrijdagavond 22 april 2005, de laatste wedstrijd in de OSBO competitie seizoen 2004/2005.

Wij waren er klaar voor!! Vast besloten deze laatste wedstrijd te gaan winnen van Lelystad 3, weliswaar hadden we aan 1 of 2 bordpunten genoeg, maar goed wij wilden winnen!!

Hans de Vries kon niet, maar voor Hans hadden wij een goede vervanger, Piet van de Wal. Verder waren we compleet met onze vaste teamleden.

Piet speelde aan bord 1 en had wat haast, want hij moest nog naar Amsterdam en na een goed en gedegen spel kon hij de volle winst binnen halen, 1-0.

Herman Schreurs speelde aan bord 5, eveneens met zwart en had het lange tijd moeilijk, steeds maar weer moest hij de aanvallen pareren, met goed en accuraat spel kon Herman de snode plannen van zijn tegenstander verijdelen. Toen alles wat tot rust kwam en de nodige stukken van het bord verdwenen waren kwamen beide tot de conclusie dat er niet veel meer in zat dan een remise, dat was 1½ – ½.

Johan Valk, aan bord 2, bracht zijn tegenstander in grote moeilijkheden zodat deze af en toe letterlijk met zijn handen in het haar zat, dit moest wel goed aflopen voor Johan en uiteraard voor Pegasus. Na lang tegenspartelen legde Johan’s tegenstander inderdaad het loodje, dat was dus 2½ – ½.

Michiel de Groot speelde aan bord 3 met zwart, zijn tegenstander kon dus de opening bepalen, iets wat voor Michiel niet zo’n ramp is want van openingen heeft hij nog niet veel kaas gegeten. Zijn tegenstander ging vlot in de aanval en begon te rommelen in Michiels stelling, won zelfs een paard. Met goed spel en fantasierijke combinaties wist Michiel dat stuk terug te winnen en zelfs een winnende koningsaanval af te ronden!! Dat was dus 3½ – ½.

Huub Dijk speelde aan bord 4 een niet al te moeilijke partij, wist al vrij snel materieel voordeel te behalen, maar kon zijn tegenstander niet mat zetten. Dat duurde net zo lang totdat hij, zijn tegenstander, geen stukken meer had en Huub nog een dame, paard en nog een paar pionnen. Ja, toen zag Huub’s tegenstander dat er voor hem geen hoop meer was. Dat was 4½ – ½.

Tenslotte de partij aan bord 6, de partij ging de hele tijd gelijk op, wellicht had ik op enig moment materieel voordeel kunnen behalen, maar ik durfde niet goed. Toen ik dan wel wilde gaan aanvallen vergat ik de dekking van een pion, weg pion. Toen begon er een grote afruil, torens van het bord, dames aan de kant gezet, we hielden beide 2 paarden en een 5, 6 tal pionnen over. Mijn pionnen stonden echter wat gunstiger en met mijn beide paarden, ondersteund door de koning, begon ik de opmars. In het heetst van de strijd waren mijn tegenstander zijn pionnen, op 1 na, van het bord en had ik er nog drie, promoveerde 2 keer en had nog 9 seconden op de klok!! Niet precies op hoogte van de regels stopte ik de klok en vroeg de scheidsrechter of ik geen remise kon claimen, dat kon maar dan moest de laatste pion van mijn tegenstander van het bord, zou me 2 zetten kosten. Wij besloten toen tot remise.

Eindstand in de laatste wedstrijd van dit sezoen, 5-1 in het voordeel van Pegasus 2.

Met dank aan de invallers, Han Jurriaans, Piet van de Wal, Wim van de Born en aan de vaste spelers van het tweede. De vijfde plaats.

Het seizoen zit er weer op, geen promotie, hadden we zeker ook niet verwacht. Echter ook geen degradatie!

Nogmaals, hartelijk dank voor de inzet van jullie allemaal!!!

Teamleider Frans de Groot

De laatste ronde in de klasse 2A begon vrijdagavond 22 april met 3 teams met 5 punten op de 5de tot en met de 7de plaats. Voor deze teams was de slotronde nog van groot belang om de degradatie te ontlopen. Het waren de teams Dronten, Pegasus en Briesend Paard.

De stand was na 6 ronden:

   Klasse 2A      Ap Mp Bp
1. ZSG 2          6  11 32½   K
2. Meppel 2       6  7  24½
3. Nunspeet       6  7  24½
4. Heerde         6  6  22½
5. Dronten        6  5  23½
6. Pegasus        6  5  23
7. Briesend Paard 6  5  20½
8. ZSG 3          6  2  21   D

Van belang waren dus wedstrijden:

Briesend Paard - Pegasus
Dronten        - ZSG 3

ZSG 3 was weliswaar gedegradeerd, maar kweet zich van zijn sportieve plicht. Het team haalde een keurige 5-3 overwinning op Dronten. Dit betekende dat Pegasus eventueel met 4,5-3,5 van Briesend paard zou kunnen verliezen om een beslissingswedstrijd tegen Dronten in de wacht te slepen. Hier zaten we natuurlijk niet op te wachten, dus was vanaf het begin het doel: Minimaal 4-4. Voor Briesend Paard, zou bij nader inzien 4-4 ook voldoende zijn, maar dat wisten we pas aan het eind van de avond. Het Pegasus team bestond uit de volgende spelers:

1. Krine Faber
2. Eile Dam
3. Gerwin van de Belt
4. Bernard Holtrop
5. Hedzer Terpstra
6. Hans Schuilenburg
7. Rob van Diermen
8. Jan Zwart

Jawel, na ongeveer 15 jaar maakt Jan Zwart zijn rentree in het eerste team! Helaas zat het geluk hem niet mee en moest hij al redelijk snel door een vervelende penning zijn Loper inleveren. Zijn tegenstander wist daarna de partij snel tot winst te brengen. (1-0)

Krine Faber zat het deze avond mee. Zijn tegenstander had geen antwoord op een typische Faber-“verwurging”, zodat deze partij de stand weer gelijk trok. (1-1)

De overige partijen oogden goed en het leek naar een overwinning te gaan, mede door het feit dat Eile Dam zijn partij tegen Brouwer tot een goed einde bracht. (1-2).

De tegenstander van Bernard Holtrop vergaloppeerde zich al in de opening door een stuk weg te geven. Maar hoewel de partij daarna geen moment meer in gevaar kwam, duurde het toch nog tot na elfen dat zijn tegenstander definitief de vlag streek. (1-3)

De partij van Hans Schuilenburg die al redelijk snel op remise begon te lijken, kreeg die uitslag ook definitief (1,5-3,5).

Nog een halfje en we zouden binnen zijn. Maar dat liet nog even op zich wachten. Eerst moesten we nog toezien dat Gerwin van de Belt (die een aanval kreeg te verduren die aan het Wolgagambiet deed denken) de eer aan zijn tegenstander moest laten. (2,5-3,5).

We hadden nog steeds dat halfje niet binnen. Op de partij van Hedzer kon je niet rekenen, gezien de krankzinnige situaties die zich daar voordeden. (iets objectiever gezegd: hij stond gewoon een pion achter.). De hoop was gevestigd op Rob van Diermen. Hij zou ons in de tweede klasse moeten houden. Rob van Diermen stond weliswaar duidelijk op winst, ook in tijd zat hij veel beter dan zijn tegenstander, maar de grote vraag was of hij tegen de grote druk bestand zou zijn om de partij daadwerkelijk tot winst te kunnen voeren. Er stonden tien man angstvallig toe te kijken.

Iedereen zag: nog twee zetten en dan kan zijn tegenstander echt opgeven… Maar Rob, aan zet zijnde, keek op zijn klok en constateerde dat hij nog 16 minuten bedenktijd had en liep naar buiten om even de rust te zoeken, iedereen in vertwijfeling achter latend. Een enkele toeschouwer slaakte toen de kreet: Waar ben ik hier beland…!!!). Het uitstapje had kennelijk geholpen, want na drie minuten kwam Rob alweer terug en verloste binnen een paar zetten zijn tegenstander vakkundig uit zijn lijden. (2,5-4,5). Rob van Diermen houdt ons in de tweede klasse.

Moeten we nog kijken naar de partij van Hedzer? De tegenstander van Hedzer was al geruime tijd in tijdnood, maar nu begon de tijd voor Hedzer ook te dringen. Dit was het moment dat zijn tegenstander fouten begon te maken en de partij uiteindelijk nog door Hedzer binnengesleept werd (2,5-5,5). Is dit geluk? Nee, met zijn opportunistische speelstijl dwingt hij het geluk gewoon af.

Uiteindelijk toch een ruime overwinning. Nu de kruitdampen een beetje opgetrokken zijn, blijft over de nuchtere constatering: dat Briesend Paard samen met ZSG 3 gaat degraderen, Pegasus nog een plaatsje stijgt (voor wat het waard is) en Dronten op de zesde plaats eindigd.

1. ZSG 2          7  13 37½  K
2. Meppel 2       7  8  28½
3. Pegasus        7  7  28½
4. Nunspeet       7  7  27½
5. Heerde         7  7  26½
6. Dronten        7  5  26½
7. Briesend Paard 7  5  23   D
8. ZSG 3          7  4  26   D

Hopelijk is dit de laatste keer dat we naar de staart van de ranglijst gekeken hebben. We hebben dit seizoen gewoon gezien dat we het in ons hebben om voor de eerste plaatsen mee te doen. Laten we dat volgend jaar dan maar bewijzen.

De laatste wedstrijd was in Elburg tegen Caïssa.

Zij zijn al kampioen en wij kunnen niet meer degraderen. Het was dus een wedstrijd “om des keizers baard”.

Onze drie best scorende leden waren er niet, zodat we met evenzovele invallers de strijd moesten aanbinden.

Het was te verwachten dat onze tegenstanders, over het algemeen, sterker zouden zijn dan wij. Dat kwam uit ook, want bijna iedereen verloor: Wim van den Born, Jan Marten Otterman, Gerard van Bussel, Tabe Riedstra en Herco Goedkoop.

Alleen Rien Rietberg slaagde erin de eer te redden met een knappe overwinning.

Zo won Caïssa met 5 – 1.

Pegasus 3

Persoonlijke resultaten (eindstand):

Wim van den Born

Afgelopen vrijdag moesten wij tegen DoDO in Putten. Bijtijds was ik reeds bezig mensen te porren voor deze avond, altijd moeilijk een vrijdagavond. Enfin, hier een verslag.

Johan Valk kon niet op deze avond, Hans de Vries moest helaas ook afhaken en na veel moeite bleek dat we geen invallers konden krijgen. Dus met 4 man naar Putten. Stand aan het begin van de wedstrijd 2-0 voor de Puttenaren. De eerste 2 borden lieten we onbezet, Michiel aan het derde, Herman Schreurs aan het vierde, Huub Dijk aan het vijfde en ik zelf aan het zesde.

Michiel speelde subliem en haalde al gauw een kwaliteitwinst en een pion, daarna was het voor Michiel slechts een kwestie van rustig afmaken. Dat was 2-1.

Ondergetekende speelde met zwart tegen een zeer ambitieuze jongeman en met een opening zoals Hans de Vries vaak speelt, b4. Ik moest alle zeilen bij zetten en wist uiteindelijk na het afruilen van diverse stukken, een toren tegen een paard te veroveren. Hiermee kwam de zaak echter behoorlijk op slot te staan en mijn tegenstander boodt remise aan, gezien de stand op de beide andere borden dacht, maar doen. 2 1/2 – 1 1/2.

Herman stond benauwd, maar dat vindt hij wel prettig spelen. Een remise zat er zeker in, wellicht zelfs winst. Helaas na het afruilen van de meeste stukken kwam Herman net een tempo tekort anders had hij zeker nog gewonnen! Remise, dus 3 – 2.

Nu lag het bij Huub, hij stond beter, een pionnetje meer en een niet onaardige stelling. Huub hield de spanning er in en pas toen het al bijna 12 uur was streek zijn tegenstander de vlag en Huub bracht hiermee de stand op 3 – 3!!!

Hiermee zij we waarschijnlijk gevrijwaard voor degradatie.

Frans de Groot