1.e4 d5 2.e5 Nc6 3.Bb5 Bd7 4.Bxc6 Bxc6 5.d4 e6 6.c3 f6 7.Nf3 Bb5 8.Nbd2 c5 9.a4 Ba6 10.b3 cxd4 11.Nxd4 fxe5 12.Qh5+ Kd7 13.Qxe5 Qf6 14.Qxf6 Nxf6 15.c4 dxc4 16.Nxc4 Bxc4 17.Bxc4 Rc8 18.0-0 e5 19.Nf3 Bd6 20.Td1 Kc7 21.c5 Bxc5 22.Nxe5 The8 23.Nd3 Bd4 24.Bf4+ Kc6 25.Tac1+ Kb6 26.Tb1+ Ka5 27.Txb7 a6 28.Bc7+ Kxa4 29.Nc5+ Bxc5
Ik ben vroeg thuis vandaag! Om klokslag 16.00 uur arriveer ik per bus op het station mijner woon- en geboorteplaats. Ik regel nog wat zaken die geregeld moeten worden en open zo tegen 17.00 uur de deur mijner woning. Belachelijk vroeg voor mijn doen, want normaliter doe ik dat ca. 18.30 uur. Wat nu te doen? Ik heb nog wat voorbereidingstijd voor mijn partij tegen de jonge De Groot, maar zou enige voorbereiding op deze korte termijn nog zin hebben? Ach welnee en bovendien heb ik “If my memory serves me well” ooit, een jaar of wat geleden eerder tegen hem gespeeld.
Ter voorbereiding besluit ik een blik Belgische Weelde te openen en zet een oudje van Genesis op: Supper ‘s ready. Wellicht het mooiste nummer dat ooit is gecomponeerd in de modernste popgechiedenis. Daarna schakel ik over op wat modernere muziek, maar heb dat na een paar nummers wel weer gehoord. Het raakt wel, maar toch niet echt dus keer ik terug naar het naar het meer klassieke oeuvre. Ik trek een banaan uit de kast (The VU and Nico voor de insiders) en luister wat nummers en geniet van voorbije tijden: Heroin en European Son komen voorbij. Ik heb het een jaar of wat niet meer geluisterd, maar de teksten staan in mijn geheugen gegrift. Zij waren immers ooit wegwijzers in dit leven.
Zo rond 19.30 uur, nadat ik MASH heb gekeken, begeef ik mij richting Weijenbelt. Nog steeds een lichtelijk nerveus voor de partij tegen Frans’ telg. Ik verwacht in een uur klaar te zijn. De partij duurt tot kort voor twaalven. Het was een gelijkopgaande partij. Ik heb twee keer remise aangeboden, maar mijn tegenstander accepteerde dat niet omdat ik anders door zou gaan naar de 3e ronde van de beker. En dat terwijl het bereiken van de 2e ronde al een weelde voor me is geweest. De jaren ervoor was ik er in de voor- of 1e-ronde genadeloos uitgeknikkerd. Nu had ik een overlevingskans om verder in het bekertoernooi te geraken en had die moeten pakken, maar heb die echter kinderlijk eenvoudig verspeeld. Het was een boeiende en spannende pot.
Ik geef hem hier weer tot en met de 28e zet (uiteindelijk heb ik opgegeven na 65 zetten). Loper d2 was daar beter geweest of paard c5. Maak het daarna maar af schaakkenner. Hoe het komt weet ik niet. Was het de vermoeidheid, had ik de voorbereiding anders moeten aanpakken, was het de Belgische Weelde of was het grote ontzag voor mijn tegenspeler dat mij deed blunderen en uiteindelijk deed capituleren. Ach, wellicht is het van alles een beetje geweest, doch pijnlijk blijft het. Zeker na analyse.
Met een been in de 3e ronde…maar godzijdank is zelfmoord pijnloos. 0-1
Recente reacties